Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

25 Νοεμβρίου 2013

Η "δημοκρατία" τής αστυνομικής καταστολής (7)

Λέγαμε τις προάλλες ότι, μετά την επιδρομή των αστυνομικών στον τσιγγάνικο καταυλισμό τού Ασπρόπυργου, ο τότε υπουργός δικαιοσύνης Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε λόγο για "θλιβερό συμβάν", όπου σημειώθηκε κάποια "υπέρβαση του μέτρου". Όμως, μια δειγματοληπτική ματιά σε όσα έχουν συμβεί τα τελευταία σαράντα χρόνια (εκτός από όσα έχουμε ήδη αναφέρει στα προηγούμενα κείμενά μας) δείχνει ότι τέτοια "θλιβερά συμβάντα" και τέτοιες "υπερβάσεις τού μέτρου" κάθε άλλο παρά σπανίζουν:

- 30/4/1976: Παραμονή πρωτομαγιάς. Μια ομάδα μελών τής αριστερής οργάνωσης Κ.Ο. Μαχητής κάνει αφισσοκόλληση στην πλατεία Δημαρχείου. Ξαφνικά, κυκλώνονται από αστυνομικούς, οι οποίοι τους παίρνουν στο κυνήγι, φωνάζοντας και κραδαίνοντας τα γκλομπ. Ο δεκαεξάχρονος Σιδέρης Ισιδωρόπουλος τρομάζει και προσπαθεί να ξεφύγει. Καθώς επιχειρεί να διασχίσει την οδό Πειραιώς, παρασύρεται και σκοτώνεται από διερχόμενο όχημα. Η κηδεία του εξελίσσεται σε ογκώδη, μαχητική διαδήλωση της λεγόμενης "εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς".

- 25/5/1976: Στην διάρκεια πανεργατικού συλλαλητηρίου κατά του αντισυνδικαλιστικού Ν.330/76, μια "αύρα" (τεθωρακισμένο αστυνομικό αυτοκίνητο) καταδιώκει διαδηλωτές. Το γεγονός ότι κατά την καταδίωξη χτύπησε και σκότωσε την 67χρονη μικροπωλήτρια Αναστασία Τσιβίκα δεν ηχεί παράδοξα.

- 20/10/1977: Έξω από το εργοστάσιο της AEG στου Ρέντη, ο αντιεξουσιαστής Χρήστος Κασσίμης περικυκλώνεται από αστυνομικούς και ακινητοποιείται. Η επίσημη εκδοχή λέει ότι ο Κασσίμης συνελήφθη ενώ ετοιμαζόταν να τοποθετήσει εμπρηστικές βόμβες στο εργοστάσιο. Πάντα σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, ο Κασσίμης επιχείρησε να δραπετεύσει και οι αστυνομικοί αναγκάστηκαν να τον καταδιώξουν και να τον πυροβολήσουν, σκοτώνοντάς τον. Οι αρχές χαρακτήρισαν τον Κασσίμη ως μέλος τού ΕΛΑ. Οι αστυνομικοί Πλέσσας και Στεργίου που τον πυροβόλησαν, απαλλάχθηκαν.

- 28/10/1980: Στην Νεάπολη της Θεσσαλονίκης, ανήμερα της εθνικής επετείου, οι αντιστασιακοί πραγματοποιούν συγκέντρωση. Στην συνέχεια επιχειρούν να παρελάσουν αλλά δέχονται επίθεση της αστυνομίας. Οι ηλικιωμένοι αντιστασιακοί τρώνε το ξύλο τής αρκούδας. Άσχημα χτυπημένος, ο 76χρονος Τάσος Μαγλαρίδης μεταφέρεται σε κωματώδη κατάσταση στο ΑΧΕΠΑ, όπου εκπνέει έναν μήνα αργότερα.

- 15/8/1985: Η 22χρονη αμερικανίδα Κάθρην Τζων Μπουλ διαμαρτύρεται για τον ιταμό και αγενή τρόπο με τον οποίο οι αστυνομικοί ζητούν να ελέγξουν τα χαρτιά της και το αυτοκίνητό της. Καθώς ο αστυφύλακας Νικόλαος Σταθόπουλος προσπαθεί να ελέγξει το αυτοκίνητο με την βία, εκείνη αντιστέκεται. "Υπερβαίνοντας το μέτρο", ο Σταθόπουλος σύρει το όπλο του και την σκοτώνει.

-  9/2/1986: Ο 17χρονος Μανώλης Καντανολέων κλέβει ένα αυτοκίνητο αλλά τον παίρνουν χαμπάρι. Καθώς προσπαθεί να ξεφύγει, τρεις αστυνομικοί τον πυροβολούν στο κεφάλι και τον σκοτώνουν. Τα ονόματα των αστυνομικών δεν έγιναν ποτέ γνωστά καθώς ποτέ δεν δικάστηκαν γι' αυτό το "θλιβερό συμβάν".

- 3/9/1986: Διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους, 650 εργαζόμενοι της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ ζητούν ακρόαση από την τότε υφυπουργό βιομηχανίας Βάσω Παπανδρέου. Η Παπανδρέου αρνείται να τους δεχτεί και οι εργαζόμενοι προχωρούν σε καθιστική διαμαρτυρία. Η αστυνομία επεμβαίνει για να τους διαλύσει με την βία. Κατά την αστυνομική επιχείρηση και προφανώς από "υπέρβαση του μέτρου", ο 60χρονος Άγγελος Μαυροειδής τραυματίζεται σοβαρά. Αφήνει την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ εννιά μέρες αργότερα.

-  4/1/1987: Ο 19χρονος Λουκάς Γράψας λογομαχεί με τον ασφαλίτη Παντελή Χατζή. Μάλλον "καθ' υπέρβασιν του μέτρου", ο Χατζής λύνει για πάντα την παρεξήγηση χρησιμοποιώντας το όπλο του.

-  1/10/1987: Στην Καλογρέζα, στο κυκλωμένο από αστυνομικούς σπίτι του, ο αντιεξουσιαστής Μιχάλης Πρέκας βγαίνει στο μπαλκόνι και πυροβολεί στον αέρα. Πέφτει νεκρός από καταιγισμό πυρών. Επειδή οι αυτόπτες μάρτυρες βεβαίωσαν ότι ο Πρέκας έρριχνε στον αέρα, ο θάνατός του χαρακτηρίστηκε ως δολοφονία. Επί κεφαλής των ΕΚΑΜιτών που τον πυροβόλησαν ήταν ο Νικόλαος Αργύρης. Για "τιμωρία", ο Αργύρης μετατέθηκε στην προσωπική φρουρά τού Μητσοτάκη. Αργότερα συνελήφθη για εμπόριο όπλων και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Στην συνέχεια, ανέλαβε σύμβουλος του δημάρχου Αγίας Βαρβάρας. [Λεπτομέρεια: ο αδελφός του ήταν επίσης αστυνομικός, ο οποίος αποτάχθηκε επειδή συνελήφθη να κάνει...εμπόριο όπλων!]

- 14/6/1988: Η ιστορία Γράψα-Χατζή επαναλαμβάνεται: μέσα σε ουζερί, ο Νικόλαος Παπαγγελάκης τα βάζει με τον αστυνομικό Θωμά Μακρή, παραβλέποντας ότι ο Μακρής έχει όπλο. Μ' αυτό το όπλο, ο Μακρής στέλνει τον Παπαγγελάκη να συναντήσει τον Γράψα.

- 8/3/1990: Στην Πρέβεζα, ο 15χρονος Δημήτρης Κίκερης κάνει διάρρηξη σε βιντεάδικο. Για κακή του τύχη, γίνεται αντιληπτός. Όταν φτάνει η αστυνομία, ταμπουρώνεται στην τουαλέττα. "Υπερβαίνοντας το μέτρο", ο αστυφύλακας Γρηγόρης Σπυράκος σκοτώνει τον άτυχο πιτσιρικά.

- 10/1/1991: Ημέρα σφαγής. Λίγες ώρες αφ' ότου στην Πάτρα μια ομάδα ΟΝΝΕΔιτών δολοφονεί τον καθηγητή Τεμπονέρα, πραγματοποιείται στην Αθήνα ογκωδέστατη διαδήλωση, η οποία καταλήγει σε πολύωρες συγκρούσεις μαθητών με τα ΜΑΤ. Σύμφωνα με επίσημα αστυνομικά στοιχεία, σ' αυτές τις συγκρούσεις ρίχτηκαν πάνω από 4.000 δακρυγόνα. Κάποιο απ' αυτά βάζει φωτιά στο χαρτοπωλείο Λίβα και στο κτήριο του Κ. Μαρούση. Από τα αποκαΐδια ανασύρονται νεκροί ο 32χρονος Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος Μανώλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος Ιωάννης Νετμετζίδης κι ένας νεαρός του οποίου η ταυτότητα δεν έγινε γνωστή. Παρ' ότι υπήρχαν πολλές αντίθετες μαρτυρίες, το συμβούλιο πλημμελειοδικών έκλεισε μετά από 6 χρόνια την υπόθεση με βούλευμα το οποίο χαρακτήρισε την πυρκαγιά ως βομβιστική ενέργεια, προερχόμενη από ρίψη μολότοφ.

- 21/1/1991: Συλλαμβάνεται για διακίνηση ναρκωτικών ο 25χρονος τούρκος πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ακιάρ. Κατά την κράτησή του, οι αστυνομικοί τον σκότωσαν στο ξύλο κυριολεκτικά. Με βαρύτατα τραύματα, ο Ακιάρ μεταφέρεται στο ΚΑΤ αλλά δεν καταφέρνει να επιζήσει και πεθαίνει στις 29 του μηνός. Παρ' ότι ο προϊστάμενος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας Νικόλαος Μπεναρδής επιβεβαιώνει τον άγριο βασανισμό του θύματος, η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο. 

- 12/9/1993: Στην Βέροια, ο ανθυπαστυνόμος Αντώνης Δελλάς αντιλαμβάνεται ότι ένας νεαρός προσπαθεί να διαρρήξει δυο αυτοκίνητα. Ο Δελλάς τον σκοτώνει, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε άμυνα (εκδοχή που υιοθέτησε επίσημα η αστυνομία). Μένουν αναπάντητα τα ερωτήματα: (α) πώς γίνεται να προσπαθεί να διαρρήξει κάποιος δύο αυτοκίνητα ταυτόχρονα; (β) μπροστά σε ποιόν κίνδυνο αναγκάστηκε να πυροβολήσει θανατηφόρα (ούτε καν στα πόδια) ο Δελλάς, δεδομένου ότι ο νεαρός δεν έφερε ούτε νυχοκόπτη; [Λεπτομέρεια: ο νεαρός ήταν αλβανός.]

- 7/10/1993: Στην Πύλο, περιπολούντες αστυνομικοί εκτιμούν ως ύποπτο τον τρόπο με τον οποίο κινούνται δυο πολίτες. Τους ζητούν να σταματήσουν για να τους ελέγξουν. Καθώς εκείνοι αρνούνται να υπακούσουν, ο αστυνομικός Γιώργος Καράμπελας βγάζει το όπλο του για εκφοβισμό. Δυστυχώς, εκείνη την "κακιά στιγμή" ο Καράμπελας σκοντάφτει, το δάχτυλό του πατάει κατά λάθος την σκανδάλη και η σφαίρα φυτεύεται στο κεφάλι τού 33χρονου Τάσου Κωσταράκη σκοτώνοντάς τον ακαριαία.

- 22/11/1993: Στην Νέα Χαλκηδόνα, αστυνομικοί παγιδεύουν τον δραπέτη Δημήτρη Γλυκογιάννη. Ένας από τους αστυνομικούς νομίζει ότι ο δραπέτης ετοιμάζεται να τραβήξει όπλο και τον πυροβολεί. Ο Γλυκογιάννης επέζησε αλλά δεν οπλοφορούσε. Η άστοχη αντίδραση του αστυφύλακα μπορεί να εκληφθεί μόνον ως αποτέλεσμα ελλιπούς εκπαίδευσης.


[Συνεχίζεται]

1 σχόλιο:

Emmanuel Goldstein είπε...

αν το συνεχίσεις στο ίδιο ύφος, πας για αναρχικός χεχε...Τα αφιερώματά σου είναι πάντα απολαυστικά...