Ώρες-ώρες, το μυαλό τού ανθρώπου πετάει σε άσχετα θέματα, κύριος οίδε μέσα από ποιους ακροβατικούς συνειρμούς. Νά, σήμερα λόγου χάρη, διάβαζα στον διεθνή τύπο κάποιες ειδήσεις σχετικά με όσα διεκτραγωδούνται στην Συρία. Κι όταν σκέφτεσαι γεγονότα στην Μέση Ανατολή, δεν μπορείς να μη σκεφτείς και την παράμετρο που λέγεται Ισραήλ, έτσι δεν είναι; Αναλογίζεσαι το πρόσφατο ταξίδι τού Ομπάμα στην περιοχή και την προσπάθεια του Ισραήλ να βελτιώσει τις σχέσεις του με την Τουρκία, οι οποίες είχαν ενταθεί υπερβολικά μετά το επεισόδιο με το Μαβή-Μαρμαρά κι αναρωτιέσαι πώς μπορεί να συνδυάζονται αυτά τα δυο.
Κάπου εκεί αναθυμάσαι ότι κάπου ψιλοπάγωσε ο θερμός εναγκαλισμός τού Ισραήλ με την Κύπρο, στα πλαίσια της συνεργασίας τους στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων (κυρίως στο εξαιρετικού ενδιαφέροντος "Οικόπεδο 12") και δεν μπορείς να μη συσχετίσεις αυτή την εξέλιξη με την αυξανόμενη πίεση της Τουρκίας σχετικά με την ΑΟΖ τού Καστελλόριζου. Έχεις κι από δίπλα τον Σαμαρά να μιλάει για ελληνική ΑΟΖ, που πρέπει να γίνει ευρωπαϊκή, ενώ παράλληλα κάνει λόγο για μεσογειακές εκμεταλλεύσεις προς δυσμάς και ανατολάς τής Ελλάδος και -όσο να πεις, όσο να κάνεις- δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς τί διάβολο έχει κατά νου, μιας και δεν τον θεωρείς και τόσο πατριώτη. Και μόλις θυμηθείς ότι ο Αβραμόπουλος έχει μάλλον πολλά πάρε-δώσε με το Ισραήλ, κάπως σού 'ρχεται κι αρχίζεις να ξεφυλλίζεις τις σημειώσεις σου.
Είναι γεγονός ότι εκείνη η ιδιότυπη -επί Αντρέα αναπτυχθείσα- ελληνοαραβική φιλία ανήκει πλέον στο παρελθόν. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ έχω ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που η ελληνική κυβέρνηση έκανε επίσημη δήλωσε υπέρ των παλαιστινίων τής Γάζας ή κατά των ισραηλιτικών εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Βλέπετε, στα πλαίσια τόσο του ΝΑΤΟ όσο και των διεθνών καπιταλιστικών (διάβαζε: ιμπεριαλιστικών) συμφερόντων, η Ελλάδα οφείλει να συνεργαστεί με το Ισραήλ. Και πράγματι, τα τελευταία χρόνια η χώρα μας έχει κάνει σοβαρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση:
(α) Πήραμε μέρος στην πρώτη κοινή στρατιωτική άσκηση που πραγματοποίησε το ΝΑΤΟικό παραμάγαζο του λεγόμενου "Μεσογειακού Διαλόγου", στο διάστημα 30/10-1/11/2005.
(β) Η πρώτη μεγάλη έξοδος της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ στην Μεσόγειο έγινε τον Φεβρουάριο του 2007, όταν πραγματοποιήθηκε άσκηση του Ισραήλ στο ελληνικό FIR νότια της Κρήτης, με τη συμμετοχή 25 μαχητικών ισραηλιτικών αεροσκαφών καθώς και αεροσκάφους εναέριου ανεφοδιασμού με καύσιμα. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης (τότε υπουργός άμυνας) υποστήριξε την ορθότητα της απόφασης να δώσουμε το FIR μας στο Ισραήλ για άσκηση δήθεν επειδή έτσι θα δημιουργούσαμε ρήγμα στην στρατιωτική συμμαχία Ισραήλ-Τουρκίας.
(γ) Το διάστημα 28/5-12/6/2008 πραγματοποιήθηκε μεγάλη κοινή "εκπαιδευτική άσκηση" των πολεμικών αεροποριών Ελλάδας και Ισραήλ, με την ονομασία "Ένδοξος Σπαρτιάτης". Το σενάριο προέβλεπε την προσβολή στόχων σε μεγάλες αποστάσεις και όλοι κατάλαβαν ότι στο φόντο ήταν το Ιράν: η απόσταση που διήνυσαν τα μαχητικά του Ισραήλ για να έρθουν στον ελληνικό εναέριο χώρο (στην Κρανιά της Λάρισας) αντιστοιχεί στην απόσταση των 1.450 χιλιομέτρων μεταξύ Ισραήλ και Νατάζ, περιοχής του Ιράν όπου βρίσκονται οι στοχοποιημένες από τους Ισραηλινούς πυρηνικές εγκαταστάσεις.
(δ) Κοινή στρατιωτική άσκηση Ελλάδας-Ισραήλ, έγινε και το διάστημα 20-30/6/2011 στην Θεσσαλία, με τη συμμετοχή 5 ελικοπτέρων του Ισραήλ. Η συγκεκριμένη άσκηση ήταν συνέχεια της άσκησης "Πρωινός Ανεμος", η οποία είχε πραγματοποιηθεί τον προηγούμενο χρόνο στην Πελοπόννησο και στο Ιόνιο. Τότε είχε μετατραπεί σε πολεμικό πεδίο μεγάλη περιοχή της Πελοποννήσου, με επίκεντρο το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ανδραβίδας. Ηταν το δεύτερο σκέλος της άσκησης "Μίνωας 2010", η οποία διακόπηκε (αφού είχε πραγματοποιηθεί το κύριο μέρος της) μετά το χτύπημα των ισραηλινών κατά της νηοπομπής ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα.
(ε) Απόδειξη της συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ απετέλεσε η ελληνική εμπλοκή στα τέλη Ιουνίου 2011 στην ισραηλινή επιχείρηση κατά του στολίσκου που επιχειρούσε να προσεγγίσει την Γάζα, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια. Δεν είναι μόνο η απαγόρευση απόπλου από ελληνικά λιμάνια οποιουδήποτε πλοίου με αυτό τον προορισμό, αλλά και η μετατροπή συνολικά της Ελλάδας και του θαλάσσιου χώρου που την περιβάλλει σε "ζώνη ασφαλείας" του Ισραήλ. Μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε μέσω του αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος, πως "θα υπάρχει συνεχής ηλεκτρονική επιτήρηση του ευρύτερου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου για την καταγραφή, όπου τούτο είναι δυνατό, των κινήσεων πλοίων που τυχόν θα συμμετάσχουν σε ανάλογη κίνηση".
(στ) Τελευταίο δείγμα συνεργασίας απετέλεσε η πρόσφατη (Οκτώβριος 2012) νέα κοινή "εκπαιδευτική άσκηση" και πάλι στην περιοχή τής Λάρισας. Έναν χρόνο νωρίτερα, είχαμε στείλει εμείς μερικά F-16 στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ, όπου ξανακάναμε κοινή εκπαιδευτική άσκηση. Αλλά και τον Σεπτέμβρη του 2012 είχαμε άλλη κοινή άσκηση στην νοτιοανατολική Κρήτη. Ακόμη, τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς παραχωρήσαμε στο ισραηλινό πολεμικό ναυτικό το πεδίο βολής "Καράβια", στο Μυρτώο Πέλαγος, για να κάνει ασκήσεις βολής.
Λεπτομέρεια: τον Νοέμβριο του 2011 είχε πάει ο Πάνος Μπεγλίτης (τότε υπουργός άμυνας) στο Ισραήλ, όπου υπέγραψε "επιχειρησιακό μνημόνιο" συνεργασίας των δυο χωρών. Τον Σεπτέμβριο του 2012 ήταν η σειρά του Πάνου Παναγιωτόπουλου (τωρινού υπουργού άμυνας) να πάει στο Ισραήλ, όπου εξέφρασε την "πλήρη στήριξη της Ελλάδας στο δόγμα ασφαλείας τού Ισραήλ".
Αυτά πέρασαν από το μυαλό μου σήμερα. Πώς να μην αναρωτιέμαι, λοιπόν, για το πόσο χαμηλά μάς έχει κατεβάσει τα βρακιά το ΝΑΤΟ αλλά και για το τι άλλο πρόκειται να του επιτρέψουμε να μας κάνει;
Κάπου εκεί αναθυμάσαι ότι κάπου ψιλοπάγωσε ο θερμός εναγκαλισμός τού Ισραήλ με την Κύπρο, στα πλαίσια της συνεργασίας τους στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων (κυρίως στο εξαιρετικού ενδιαφέροντος "Οικόπεδο 12") και δεν μπορείς να μη συσχετίσεις αυτή την εξέλιξη με την αυξανόμενη πίεση της Τουρκίας σχετικά με την ΑΟΖ τού Καστελλόριζου. Έχεις κι από δίπλα τον Σαμαρά να μιλάει για ελληνική ΑΟΖ, που πρέπει να γίνει ευρωπαϊκή, ενώ παράλληλα κάνει λόγο για μεσογειακές εκμεταλλεύσεις προς δυσμάς και ανατολάς τής Ελλάδος και -όσο να πεις, όσο να κάνεις- δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς τί διάβολο έχει κατά νου, μιας και δεν τον θεωρείς και τόσο πατριώτη. Και μόλις θυμηθείς ότι ο Αβραμόπουλος έχει μάλλον πολλά πάρε-δώσε με το Ισραήλ, κάπως σού 'ρχεται κι αρχίζεις να ξεφυλλίζεις τις σημειώσεις σου.
Είναι γεγονός ότι εκείνη η ιδιότυπη -επί Αντρέα αναπτυχθείσα- ελληνοαραβική φιλία ανήκει πλέον στο παρελθόν. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ έχω ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που η ελληνική κυβέρνηση έκανε επίσημη δήλωσε υπέρ των παλαιστινίων τής Γάζας ή κατά των ισραηλιτικών εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Βλέπετε, στα πλαίσια τόσο του ΝΑΤΟ όσο και των διεθνών καπιταλιστικών (διάβαζε: ιμπεριαλιστικών) συμφερόντων, η Ελλάδα οφείλει να συνεργαστεί με το Ισραήλ. Και πράγματι, τα τελευταία χρόνια η χώρα μας έχει κάνει σοβαρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση:
(α) Πήραμε μέρος στην πρώτη κοινή στρατιωτική άσκηση που πραγματοποίησε το ΝΑΤΟικό παραμάγαζο του λεγόμενου "Μεσογειακού Διαλόγου", στο διάστημα 30/10-1/11/2005.
(β) Η πρώτη μεγάλη έξοδος της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ στην Μεσόγειο έγινε τον Φεβρουάριο του 2007, όταν πραγματοποιήθηκε άσκηση του Ισραήλ στο ελληνικό FIR νότια της Κρήτης, με τη συμμετοχή 25 μαχητικών ισραηλιτικών αεροσκαφών καθώς και αεροσκάφους εναέριου ανεφοδιασμού με καύσιμα. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης (τότε υπουργός άμυνας) υποστήριξε την ορθότητα της απόφασης να δώσουμε το FIR μας στο Ισραήλ για άσκηση δήθεν επειδή έτσι θα δημιουργούσαμε ρήγμα στην στρατιωτική συμμαχία Ισραήλ-Τουρκίας.
(γ) Το διάστημα 28/5-12/6/2008 πραγματοποιήθηκε μεγάλη κοινή "εκπαιδευτική άσκηση" των πολεμικών αεροποριών Ελλάδας και Ισραήλ, με την ονομασία "Ένδοξος Σπαρτιάτης". Το σενάριο προέβλεπε την προσβολή στόχων σε μεγάλες αποστάσεις και όλοι κατάλαβαν ότι στο φόντο ήταν το Ιράν: η απόσταση που διήνυσαν τα μαχητικά του Ισραήλ για να έρθουν στον ελληνικό εναέριο χώρο (στην Κρανιά της Λάρισας) αντιστοιχεί στην απόσταση των 1.450 χιλιομέτρων μεταξύ Ισραήλ και Νατάζ, περιοχής του Ιράν όπου βρίσκονται οι στοχοποιημένες από τους Ισραηλινούς πυρηνικές εγκαταστάσεις.
(δ) Κοινή στρατιωτική άσκηση Ελλάδας-Ισραήλ, έγινε και το διάστημα 20-30/6/2011 στην Θεσσαλία, με τη συμμετοχή 5 ελικοπτέρων του Ισραήλ. Η συγκεκριμένη άσκηση ήταν συνέχεια της άσκησης "Πρωινός Ανεμος", η οποία είχε πραγματοποιηθεί τον προηγούμενο χρόνο στην Πελοπόννησο και στο Ιόνιο. Τότε είχε μετατραπεί σε πολεμικό πεδίο μεγάλη περιοχή της Πελοποννήσου, με επίκεντρο το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ανδραβίδας. Ηταν το δεύτερο σκέλος της άσκησης "Μίνωας 2010", η οποία διακόπηκε (αφού είχε πραγματοποιηθεί το κύριο μέρος της) μετά το χτύπημα των ισραηλινών κατά της νηοπομπής ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα.
(ε) Απόδειξη της συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ απετέλεσε η ελληνική εμπλοκή στα τέλη Ιουνίου 2011 στην ισραηλινή επιχείρηση κατά του στολίσκου που επιχειρούσε να προσεγγίσει την Γάζα, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια. Δεν είναι μόνο η απαγόρευση απόπλου από ελληνικά λιμάνια οποιουδήποτε πλοίου με αυτό τον προορισμό, αλλά και η μετατροπή συνολικά της Ελλάδας και του θαλάσσιου χώρου που την περιβάλλει σε "ζώνη ασφαλείας" του Ισραήλ. Μάλιστα, η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε μέσω του αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος, πως "θα υπάρχει συνεχής ηλεκτρονική επιτήρηση του ευρύτερου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου για την καταγραφή, όπου τούτο είναι δυνατό, των κινήσεων πλοίων που τυχόν θα συμμετάσχουν σε ανάλογη κίνηση".
(στ) Τελευταίο δείγμα συνεργασίας απετέλεσε η πρόσφατη (Οκτώβριος 2012) νέα κοινή "εκπαιδευτική άσκηση" και πάλι στην περιοχή τής Λάρισας. Έναν χρόνο νωρίτερα, είχαμε στείλει εμείς μερικά F-16 στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ, όπου ξανακάναμε κοινή εκπαιδευτική άσκηση. Αλλά και τον Σεπτέμβρη του 2012 είχαμε άλλη κοινή άσκηση στην νοτιοανατολική Κρήτη. Ακόμη, τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς παραχωρήσαμε στο ισραηλινό πολεμικό ναυτικό το πεδίο βολής "Καράβια", στο Μυρτώο Πέλαγος, για να κάνει ασκήσεις βολής.
Λεπτομέρεια: τον Νοέμβριο του 2011 είχε πάει ο Πάνος Μπεγλίτης (τότε υπουργός άμυνας) στο Ισραήλ, όπου υπέγραψε "επιχειρησιακό μνημόνιο" συνεργασίας των δυο χωρών. Τον Σεπτέμβριο του 2012 ήταν η σειρά του Πάνου Παναγιωτόπουλου (τωρινού υπουργού άμυνας) να πάει στο Ισραήλ, όπου εξέφρασε την "πλήρη στήριξη της Ελλάδας στο δόγμα ασφαλείας τού Ισραήλ".
Αυτά πέρασαν από το μυαλό μου σήμερα. Πώς να μην αναρωτιέμαι, λοιπόν, για το πόσο χαμηλά μάς έχει κατεβάσει τα βρακιά το ΝΑΤΟ αλλά και για το τι άλλο πρόκειται να του επιτρέψουμε να μας κάνει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου