Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

2 Νοεμβρίου 2012

Αντιστροφή αίτιου-αιτιατού

Προχτές μιλούσαμε για την μέθοδο της αντιστροφής αίτιου-αιτιατού και για το πώς το σύστημα χρησιμοποιεί αυτή την μέθοδο για να παγιδεύει τον μη -ή ελαφρώς- σκεπτόμενο πολίτη. Σήμερα, λοιπόν, λέω να ρίξουμε μια διεξοδικώτερη ματιά στον τρόπο με τον οποίο δουλεύει αυτή η σοφιστεία, ώστε να μπορούμε να δίνουμε τις κατάλληλες απαντήσεις όποτε χρειάζεται ή όποτε μας προκαλούν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιστροφής αίτιου-αιτιατού είναι το γνωστό "πρέπει να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, γι' αυτό πρέπει να πάρουμε όλα αυτά τα μέτρα". Εδώ, η σωστή ανάλυση πάει ανάποδα: κατά πόσο αξίζει να πάρουμε όλα αυτά τα εξοντωτικά μέτρα, προκειμένου να μείνουμε στην ευρωζώνη;

Μια παρόμοια αποστροφή λέει πως "αν φύγουμε από το ευρώ, θα φτωχύνουμε ακόμη περισσότερο". Εδώ μπορούμε να αντιστρέψουμε την σοφιστεία: όταν μπήκαμε στο ευρώ, πλουτίσαμε; Κι αν θέλουμε να σπάσουμε τα νεύρα του συνομιλητή μας, μπορούμε να του ζητήσουμε να μας εξηγήσει γιατί δεν έχει φτωχύνει π.χ. η Νορβηγία, η οποία δεν μπήκε ποτέ στο ευρώ.

Πολυχρησιμοποιημένη είναι και η αγαπημένη καραμέλλα τού Καψή, σύμφωνα με την οποία "ο κόσμος υποφέρει αλλά η κατάσταση είναι τόσο τραγική ώστε τα μέτρα είναι απαραίτητα". Ομολογώ ότι η λογική μου αδυνατεί να παρακολουθήσει τέτοιο επιχείρημα. Η εύλογη διατύπωση θα έπρεπε να λέει: "επειδή δεν μπορεί να υπάρχει τραγικώτερη κατάσταση από εκείνη στην οποία ο κόσμος υποφέρει, τέτοια μέτρα είναι απαράδεκτα".

Οι "έγκριτοι" οικονομολόγοι (προφανώς, θιασώτες τού νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού δόγματος) ισχυρίζονται ότι "αν δεν μειωθεί η αμοιβή τής εργασίας, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη". Εδώ δεν είναι ζήτημα μόνον λογικής αλλά και ιστορίας. Η δεκαετία τού '50 βρήκε τούτον τον τόπο σχεδόν κατεστραμμένο μετά από μια κατοχή κι έναν εμφύλιο αλλά ξαναχτίστηκε. Και ξαναχτίστηκε ενώ τα μεροκάματα αυξάνονταν (όσο αυξάνονταν) κι ενώ βελτιωνόταν (όσο βελτιωνόταν) το κοινωνικό κράτος. Εξ άλλου, στις δαγκάνες τής ύφεσης έχουν πιαστεί και χώρες με σαφώς χαμηλότερους μισθούς (Βουλγαρία, Ρουμανία, Σκόπια κλπ), οι οποίες παρουσιάζουν μηδενική αναπτυξιακή προοπτική. Συνεπώς, η ορθή τοποθέτηση είναι: "η αξία τής εργασίας είναι άσχετη με την ανάπτυξη".

Προχωρούμε. Μας βομβαρδίζουν με τον αφορισμό πως "αν δεν συμμορφωθούμε με το μνημόνιο και δεν υλοποιήσουμε τις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις, θα πτωχεύσουμε". Εδώ μπορούμε να τσακίσουμε τα κόκκαλα του συνομιλητή μας με το απλό ερώτημα "ποιοί ακριβώς θα πτωχεύσουμε;" και να τον αφήσουμε να ψάχνεται. Πώς θα μας πείσει ότι κινδυνεύουν με πτώχευση οι ήδη πτωχευμένοι; Η σωστή σειρά αιτίου-αιτιατού λέει ακριβώς το αντίθετο: "όσο περισσότερο συμμορφωνόμαστε με το μνημόνιο κι όσο περισσότερο υλοποιούμε τις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις, τόσο περισσότερο πτωχεύουμε".

Ας πάμε λίγο και σ' εκείνον τον τραπεζίτη που έγινε δοτός πρωθυπουργός μας για ένα φεγγάρι, τον Λουκά Παπαδήμο (εδώ μας κυβέρνησαν ο Κωστίκας κι ο Γιωρίκας, ο Λουκάς μας πείραξε;). Θυμάστε εκείνο το συγκινητικό διάγγελμά του "αν δεν πάρουμε την δόση, δεν θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε πετρέλαιο και φάρμακα..."; Σίγουρα το θυμάστε. Γυρίστε του τώρα το ερώτημα "αφού έχουμε πάρει τόσες δόσεις, γιατί εσείς μας κόβετε μισθούς και συντάξεις και γιατί εμείς δεν έχουμε λεφτά να αγοράσουμε πετρέλαιο και φάρμακα;" και, όταν πάρετε απάντηση, τηλεγραφήστε μου!

Τελειώνω. Ποιοί συμφωνούν με τα μνημόνια και τις επιταγές τους; Ανάμεσά τους είναι σίγουρα η ΕΚΤ και οι λοιποί τραπεζίτες, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, οι "θεσμικοί επενδυτές" και σύμπασα η "διεθνής των τοκογλύφων", οι νεοφιλελεύθεροι νομπελίστες οικονομολόγοι, η Μέρκελ και η λοιπή πολιτική εξουσία, ο Δασκαλόπουλος και οι λοιποί βιομήχανοι, τα μονοπώλια, οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι κλπ. Ας βάλουμε, λοιπόν, στην σωστή σειρά το αίτιο και το αιτιατό:

Αφού όλοι αυτοί είναι υπέρ των μνημονίων και των επιταγών τους κι εμείς, ο απλός λαός, δεν έχουμε καμμιά σχέση με τον κόσμο τους,  ε π ι β ά λ λ ε τ α ι  να διαφωνήσουμε μαζί τους. Κι αφού όλοι αυτοί έχουν στήσει ένα σύστημα που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους κι εμείς, ο απλός λαός, έχουμε τελείως αντίθετα συμφέροντα,  ε π ι β ά λ λ ε τ α ι  να αγωνιστούμε για την ανατροπή αυτού του συστήματος. Με κάθε τρόπο.

7 σχόλια:

Ntina είπε...

ε π ι β ά λ λ ε τ α ι να διαφωνήσουμε μαζί τους

Αυτό ακριβώς, αλλά πώς θα γίνει αυτό αφού κατάφεραν τον κόσμο
να διαφωνεί μεταξή του και η ΧΑ
να τροφοδοτεί τον φόβο και το μίσος με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να μαζεύονται και να μην αντιδρούν η να αντιδρούν ακριβώς όπως θέλει το σύστημα για να μπορεί να διατηρηθει ?

Απαισιόδοξο αυτό, αλλά τα βλέπω μαύρα.

Ανώνυμος είπε...

excellent,bravo να ΄σαι καλα...
Α.Α.

Δημήτρης είπε...

Η αντιστροφή αιτίου-αιτιατού έχει θεολογικές βάσεις. Η θεολογία βασίζεται στην αυθαίρετη αποδοχή ύπαρξης του πλάσματος της φαντασίας και εκεί στηριζόμενη οικοδομεί όλη την επιχειρηματολογία και το πλαίσιο λειτουργίας και κανόνων όλων των θρησκειών και των δογμάτων. Στις μέρες μας η διαχρονική αυτή τακτική συνεχίζεται αμείωτη προφανώς επειδή είναι προς το συμφέρον της άρχουσας τάξης που είναι ο κατεξοχήν φορέας του ιδεαλισμού (και κάθε παραλογισμού). Οι επιστήμες, με πρώτη την οικονομική, χρησιμοποιούν και σήμερα αυτό το μοντέλο, γι' αυτό και ο Μπακούνιν χαρακτήριζε τους αστούς οικονομολόγους "παπάδες δίχως ράσα". Το δυστύχημα, που είναι και η κύρια αιτία της μη αντίδρασης για την ανατροπή της παράλογης πραγματικότητας, είναι ότι οι μάζες εμφορούνται κι αυτές από θεολογική προσέγγιση της πραγματικότητας. Απλώς αλλάξαν οι θεοί και οι ναοί. Θεός τώρα είναι το ευρώ, η ευρωζώνη, ναοί οι τράπεζες, παπάδες οι οικονομολόγοι, οι πολιτικοί και τα μουμουέ. Ό,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν κάνουν έχουν δίκιο! Γιατί? Γιατί ελέγχουν την σκέψη. Χωρίς ευρώ ή ευρωζώνη ή καπιταλισμό δεν υπάρχουμε, είναι ο θεός, λέει η επικρατούσα άποψη. Πως θα επαναστατήσεις εναντίον του θεού δεδομένου ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια έχεις μάθει να του υποτάσσεσαι δουλικά? Άρα η επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει εναντίον του εαυτού μας, της σκέψης μας πρωτίστως. Μετά, κατά την άποψή μου, εύκολα θα γκρεμιστούν οι θεοί και τα διάφορα παράγωγά τους, ευρώ, ευρωζώνη, αυθεντίες, νομπελίστες οικονομολόγοι, πολιτικοί κλπ. και το κυριότερο: οι θρόνοι τους θα χηρέψουν οριστικά. Ενώ αλλιώς θα βρουν διαδόχους και θα συμβούν τα ίδια ξανά και ξανά όπως πάντα συνέβαινε μετά από κάθε επανάσταση. Η ισότητα και η Δημοκρατία είναι κάτι που πηγάζει από τον κάθε άνθρωπο, δεν προσφέρεται από πάνω από κάποια "καλή ηγεσία". Όταν ο μικρός επαγγελματίας, ο υπάλληλος, ο εργάτης κατανοήσουν και πιστέψουν ότι γνωρίζουν καλύτερα οικονομικά από τον κ. Στουρνάρα, Βενιζέλο, Σημίτη και τους υπόλοιπους ευρωκαρεκλοκένταυρους, τότε θα υπάρξει ελπίδα. Όσο καιρό τους πιστεύουμε, το πολύ πολύ να επαναστατήσει το στομάχι μας για να ξανακαπελωθούμε σύντομα από τους επόμενους παπάδες.

ΥΓ. Ζητώ συγνώμη για το μέγεθος του σχολίου

teddygr είπε...

@ Δημήτρης

Προς τί η συγγνώμη; Το μέγεθος οποιουδήποτε σχολίου (όπως κάθε κειμένου, άλλωστε), δεν συνιστά πρόβλημα. Τα προβλήματα έγκεινται στο περιεχόμενο.

teddygr είπε...

@ Ντίνα

Η απαισιοδοξία αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό των ηττημένων. Χειρότερο από το να είναι κανείς σκλάβος είναι να μην αγανακτεί με τις αλυσίδες του, να μην ονειρεύεται την ελευθερία του και να μην παλεύει γι' αυτήν.

OMADEON είπε...

Εξαιρετικό άρθρο.
Η αντιστροφή αιτίου-αιτιατού επίσης εμφανίζεται κατά κόρον και σε φαινόμενα συμπεριφοράς, οπουδήποτε υπάρχει προβοκάτσια (π.χ. σου σπάω τα νεύρα και μετά σε καταγγέλω σαν υβριστή, μόλις με βρίσεις). Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τα περί προβοκάτσιας βέβαια...

Αλλά εκεί που "δίνει ρέστα" η αντιστροφή αιτίου-αιτιατού είναι στο διαδικτυακό διάλογο. Συνήθως μετά από έναν τεράστιο αριθμό σχολίων και μια διένεξη, αν ο διαχειριστής θέλει να διώξει κάποιον ιδεολογικά ανεπιθύμητο επιαλείται τις οργισμένες του απαντήσεις σε... πολύ χειρότερα σχόλια "ημέτερων" τα οποία σβήνονται, με τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται σαν να οργίστηκε κάποιος χωρίς ουσιαστικό λόγο. Τέτοιες πρακτικές χρησιμεύουν σε φόρουμ που θέλουν να παρουσιάζοντα σαν ελεύθερα αλλά προωθούν συγκεκριμμένες ιδεολογίες (συνήθως δεξιές και ακροδεξιές). Βέβαια, σε "κολλημένα" αριστερά φόρουμ και μπλογκ δεν ισχύει τόσο πολύ αυτό, διότι τείνουν να αποκλείουν τους διαφωνούντες εξ αρχής (συνήθως ΑΛΛΟΥΣ αριστερούς, αφού οι δεξιοί, λόγω βλακείας, γίνονται... καλά μασκώτ).

Ανώνυμος είπε...

Δεν είμαι τόσο φαν της αιτιακής ερμηνευτικής λογικής ,αφού θεωρώ την πραγματικότητα απείρως ποιό πολύπλοκη.
Πχ στην κυβερνητική επιστήμη υπάρχει και η έννοια του feedback όπου χάνεται η μπάλα αιτίου και αποτελέσματος.

Οπότε θεωρώ ότι εύστοχα ανάφερες αποσπάσματα του προπαγανδιστικού λόγου της ιδεολογικά κυρίαρχης ελίτ (τρομάρα μας) και ακόμα ποιό εύστοχα τα ανασκεύασες.

Όμως αγαπητέ teddygr ελπίζω να αντιλαμβάνεσε η ύπαρξή αντίλογου στον προπαγανδιστικού λόγου είναι ένα μόνο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση , όμως το πρόβλημα έιναι ότι ο δημόσιος χώρος , το πεδίο στο οποίο γίνεται η αντιπαράθεση ιδεών και επιχειρημάτων κυριαρχείται ακόμα σε μεγάλο βαθμό από τα ξετσίπωτα ετερόφωτα παπαγαλάκια και τα αφεντικά τους και τη μονοπωλιακή σχεδόν εκμετέλλευση τους του δημόσιου αγαθού των συχνοτήτων (χωρίς μάλιστα να έχουν πληρώσει τέλη χρήσης παρά ψίχουλα) και έκτατο φόρο.

Όπως λες και ο ίδιος 'Μας βομβαρδίζουν...' Όταν σε 'βομβαρδίζουν' ιδεολογικά από τη μία ειναι καλό γιατί δοκιμάζονται οι δυνάμεις και αντοχές των ολιγαρχικών μέσων αλλά δεν μπορεί να αντιτάξεις τόσο αποτελεσματικό στον βομβαρδισμό των κλεφτοπόλεμο του διαδικτου.
Το διαδίκτυο τείνει να μειώσει την επιρροή των ολιγαρχικών δυνάμεων στη δημόσια σφαίρα αλλά για τήν ώρα όχι συγκροτημένα και στο βαθμό που θα έπρεπε και τείνει να γίνει δημόσια σφαίρα μιας πνευματικής καλλιεργημενης μειοψηφίας.

Συνεπώς προτείνω να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για το πρόταγμα της δημοκρατικής ανασυγκρότητης της δημόσιας σφαίρας και του τηλεπικοινωνιακού τοπίου στα πρότυπα του media law της αργεντινής.

Αυτό το πρόταγμα μαζί με το πρόταγμα για απλή αναλογική και τεχνολογική εκπαιδευτική αναβάθμιση είναι κατά την άποψή του μερικές από τις βάσεις πάνω στις οποίες πρεπει να πατήσουμε οι δημοκρατικοι πολίτες (και αναφέρομαι στην δημοκρατία με την περιεκτική έννοια τής που αγγίζει όλες της σφαίρες της ζωής).

greekjammer.wordpress.com
(δεν δουλεύει στην υποβολή σχολίου το openid της wordpress γιαυτό το υποβάλλω ανωνυμα)