Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

10 Ιουλίου 2012

Καραγκιόζ μπερντές

Ίσως να είμαι προκατειλημμένος αλλά το πολιτικό σκηνικό, που στήθηκε στην βουλή,  μου θυμίζει καραγκιόζ μπερντέ...

Από δεξιά, το σαράι. Ο πασάς Αντώνης με τον βεζύρη Φώτη και τον βεληγκέκα Βαγγέλη, τριπλοκόλωνο στήριγμα των εθνικών ελπίδων για "επαναδιαπραγμάτευση" του μνημονίου, η οποία θα φέρει ανάπτυξη και έξοδο από την κρίση. Κι από αριστερά, η καλύβα. Με τον Αλέξη, το μακρύ χέρι τού οποίου απειλεί να ρίξει σβουριχτή φάπα σ' όποιον τολμήσει και βάλει υπογραφή στο ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας. Ένα ξεπούλημα το οποίο οι άλλοι, εκείνοι στο σαράι, αποκαλούν "ιδιωτικοποίηση", όπως εκείνοι που ασχολούνται με κρασιά αποκαλούν το ξύδι "γλυκάδι".

Η παράσταση, όπως όλες οι παραστάσεις τού Καραγκιόζη, έχει και μπόλικο τσαμπουκά. Δηλαδή, όχι ακριβώς τσαμπουκά αλλά ψευτοτσαμπουκά. Ο τσαμπουκάς θέλει μάγκες, όχι κουραδόμαγκες. Εν πάση περιπτώσει, έχει τις αψάδες του. Ατζαρδώνεται ο Αλέξης απειλώντας με φυλακές, παίρνει αμπάριζα και βγαίνει ο Αντώνης: "εμένα θα βάλετε πρώτα στην φυλακή, είμαι έτοιμος και σας περιμένω". Πάλι καλά που ο πασάς μας είναι ευγενής γιατί, κανονικά, θα έπρεπε να του πει "θα μου κάνεις τα τρία δύο" και θα 'χε και δίκιο. Μπαίνει ποτέ φυλακή ο πασάς, μωρέ Αλέξη; Διάολε, τίποτε δεν έμαθες από το σόου τού '89;

Κι εκεί που ο μακρυχέρης τής καλύβας απειλεί ολάκερο το σαράι, βγαίνει το Κολλητήρι Παπαδημούλης και το κάνει μπάχαλο: "είναι λάθος, τη στιγμή που είσαι ένα υπερχρεωμένο κράτος και που οι αποτιμήσεις της δημόσιας περιουσίας, κινητής και ακίνητης είναι πολύ χαμηλές να πουλήσεις ό,τι έχεις". Δηλαδή; Αν ο πασάς και η αυλή του πετύχουν καλή τιμή, ας πουλήσουν και το σαράι και την καλύβα; Μπερδεμένα μας τα λες, ρε Κολλητήρι και δεν καταλαβαίνω αν πουλάμε ή δεν πουλάμε τελικά. Δεν ξέρω αλλά το διεστραμμένο μου μυαλό θυμήθηκε το γνωστό ανέκδοτο που τελειώνει με τον αφορισμό "κώλους βρίσκουμε, λεφτά δεν έχουμε"...

Κι αφού δεν βρέθηκε κανένας να του ρίξει μια κατακεφαλιά να συνέλθει, το Κολλητήρι συνέχισε:: "προτείνουμε την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με κοινοπραξίες είτε με άλλα κράτη είτε με εταιρείες που ελέγχονται από το Δημόσιο ή ιδιώτες". Βρε σαφρακιασμένο, παραθυράκια ψάχνεις να βρεις, σαν κάτι κουτοπόνηρους λογιστάκους τής κακιάς ώρας που πάνε να ξεγελάσουν την εφορία; Δηλαδή, αν δεν το πούμε "δωρεά" και το πούμε "γονική παροχή", τί θα αλλάξει στην ουσία; Αν δεν πουλήσω το οικόπεδό μου αλλά το νοικιάσω για 99 χρόνια, τί θα κερδίσω;

Πάντως, εκεί που γέλασα με την ψυχή μου ήταν μόλις βγήκε στην σκηνή ο Σταύρακας Νικολόπουλος να δηλώσει παραίτηση. Δεν είχα προλάβει καλά-καλά να δημοσιεύσω το χτεσινό σημείωμά μου, όταν έμαθα ότι ο -τέως πια- υφυπουργός εργασίας παραιτήθηκε επειδή δεν συμφωνούσε με την τακτική τής κυβέρνησής του στα εργασιακά. Δηλαδή, ο Σταύρακας παραιτήθηκε από μια κυβέρνηση στην οποία, λίγη ώρα πρωτύτερα, είχε δώσει ψήφο εμπιστοσύνης! Και την οποία κυβέρνηση, όπως είπε ο ίδιος, εξακολουθεί να στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις "ως απλός στρατιώτης", παρ' ότι διαφωνεί με τις επιλογές της! Καραγκιόζ μπερντές σε όλο του το μεγαλείο!

Αχ, βρε Ευγένιε, έφυγες νωρίς...

Δεν υπάρχουν σχόλια: