Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

26 Σεπτεμβρίου 2010

"Η ζούγκλα"

Ακούγεται παράδοξο αλλά είναι γεγονός ότι γύρω στα 1900 είχε αναπτυχθεί στις Η.Π.Α. ένα έντονο σοσιαλιστικό ρεύμα. Σ' αυτό συμμετείχαν, εκτός από εκατοντάδες χιλιάδες εργατών, φωτισμένα μυαλά επιστημόνων, συγγραφέων κλπ. Το κλίμα της εποχής βοηθάει την ανάπτυξη αυτού του ρεύματος. Δεν είναι μόνο η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των μονοπωλίων (Τζ.Π.Μόργκαν, Ροκφέλερ και λοιποί συγγενείς βρίσκονται στον κολοφώνα τους) που ενισχύει την διάδοση των σοσιαλιστικών ιδεών (το σπέρμα των οποίων έπεσε 30 χρόνια νωρίτερα, παράλληλα με την ίδρυση της Διεθνούς των Εργατών από τους Μαρξ και Ένγκελς) αλλά και οι πρώτοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι των Η.Π.Α. (Μεξικό, Κούβα, Φιλιπίννες, Μαντζουρία, Γκουάμ κλπ).

Χαρακτηριστικά, ο Μαρκ Τουαίην (συγγραφέας του "Τομ Σώγερ" και οπαδός των σοσιαλιστών), γράφει το 1900, σε ηλικία 65 ετών: "Σας παρουσιάζω την επιβλητική οικοδέσποιανα Χριστιανοσύνη, η οποία επιστρέφει λασπωμένη, βρόμικη και καταρρακωμένη από τις πειρατικές επιδρομές που έκανε στο Κιαοτσόου, την Μαντζουρία, την Νότια Αφρική και τις Φιλιπίννες, με την ψυχή γεμάτη κακία, τις τσέπες γεμάτες λεφτά και το στόμα της γεμάτο υποκριτική ευσέβεια".

Εκείνη την εποχή γράφτηκε και το χιλιοταλαιπωρημένο βιβλίο που κατέβασα χτες από την βιβλιοθήκη μου, χάρη σε μια αναφορά που έκανε σ' αυτό η γυναίκα μου. Συγγραφέας του ο Άπτον Σίνκλαιρ (Upton Beall Sinclair, 1878-1968), μαχητικός υποστηρικτής του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, συγγραφέας περισσότερων από 90 βιβλία και τιμημένος με βραβείο Πούλιτζερ (1943). Τίτλος του βιβλίου "Η ζούγκλα". Πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην σοσιαλιστική εφημερίδα "Αppeal to Reason" το 1906, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα στις Η.Π.Α. και μεταφράστηκε σε 17 γλώσσες. Γράφτηκε, όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, "μέσα σ' ένα σανιδένιο καλύβι, δυόμισι επί τρία, στην πλαγιά ενός λόφου στα βόρεια του Πρίνστον", αφού ο Σίνκλαιρ είχε ζήσει για εφτά βδομάδες μαζί με απόκληρους, αξιολύπητους ξένους στα σφαγεία του Σικάγου.

"Η ζούγκλα" περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την ζωή της οικογένειας του λιθουανού μετανάστη Γιούργκους Ρούντκους, ο οποίος εργάζεται σε βιομηχανία κατεργασίας κρέατος του Σικάγου. Οι σκηνές είναι τρομαχτικές. Η φρίκη των σφαγείων, οι βάρβαρες συνθήκες εργασίας, η φτώχεια που φτάνει στα όρια της εξαθλίωσης, οι αρρώστιες, η διαφθορά και η απελπισία αποκαλύπτονται μέσα από τα μάτια του νεαρού μετανάστη, που ήρθε στο Νέο Κόσμο με την αρραβωνιαστικιά του και την οικογένεια της για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή.

Το βιβλίο ξεσήκωσε την κατακραυγή του κοινού και ανάγκασε την κυβέρνηση να διατάξει έρευνες, που οδήγησαν στο νόμο περί καθαρής τροφής. Καθιέρωσε επίσης το νεαρό συγγραφέα ως έναν σταυροφόρο των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ως έναν από τους καλύτερους παγκοσμίως ομιλητές υπέρ της ισότητας και της ανθρωπιάς. "Η ζούγκλα" παραμένει ένα φρέσκο βιβλίο, γεμάτο ιδέες και οργή, αν κι έχουν περάσει 104 χρόνια από τότε που γράφτηκε.

Ζητείστε το είτε σε έκδοση "Σύγχρονη Εποχή" (422 σελίδες, σε μετάφραση Κώστα Αλάτση) είτε -πιο εύκολα- σε έκδοση "Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος" (566 σελίδες, σε μετάφραση Νίκου Βλάχου).

Δεν υπάρχουν σχόλια: