Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

23 Μαρτίου 2007

Ελευθερία - θάνατος: άσσος!

Σήμερα είμαι ιδιαίτερα κουρασμένος από ένα εξαντλητικό πρόγραμμα στη δουλειά. Προτιμώ, λοιπόν, το σημερινό μου σημείωμα να είναι όσο πιο απλό και ξεκούραστο γίνεται. Κι ο καλύτερος τρόπος να το πετύχω είναι ο παραδοσιακότερος όλων: η αντιγραφή!

Αντιγράφω, λοιπόν, μερικούς καταπληκτικούς αφορισμούς του Ανδρέα Τύρου από τον σημερινό "Κόσμο του Επενδυτή", όπου σχολιάζει με τον δικό του υπέροχο τρόπο τα περί του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού. Άλλωστε, διά της αντιγραφής τους διασώζω στο ημερολόγιό μου κι έτσι μου δίνεται το δικαίωμα να επανέλθω σ' αυτούς στο μέλλον.
  • Επειγόντως αλλαγή προγράμματος. Δεν μας έλεγαν πως οι νικητές γράφουν την Ιστορία; Σιγά μην κάθονται να γράφουν, τι νικητές θα ήταν; Νικητής σημαίνει να υποχρεώνεται ο ηττημένος να την γράφει στα δικά μου μέτρα, προς δική μου (αυτο)ικανοποίηση και δόξα αιώνια.
  • Δεν μας έλεγαν ότι η βία είναι η μαμή της Ιστορίας; Όχι πλέον, σε καιρούς (αμερικανικής) ειρήνης, η βία προορίζεται για τους τρομοκράτες αποκλειστικά, για τους υπόλοιπους περισσεύουν η αφυδατωμένη αφήγηση και η πολιτική ορθότητα.
  • Μόνο που η υπέρβαση των διαφορών και η αμοιβαία κατανόηση δεν ευδοκιμούν πάνω στο σαθρό έδαφος της άγνοιας ή της παραποίησης, αλλ' αντίθετα, πάνω στη γνώση και τη διδαχή, πάνω στην πεποίθηση πως το αίμα, οι διωγμοί και οι καταστροφές, όπως δεν χρησίμευσαν ποτέ, ούτε να επαναληφθούν χρειάζεται.
  • Τόση ανοησία, τόση παραπληροφόρηση, τόση βιασύνη, τόση ξεδιαντροπιά - γιατί άραγε; Μα, επειδή η διαδικασία της ενοποίησης έχει χαρακτηριστεί υπερ-επείγουσα δεν μπορεί να περιμένει, κι ας αχνοφαίνονται στον ορίζοντα τα πρώτα σημάδια από την κόπωση της παγκοσμιοποίησης.
  • Ωραία, να ποντάρω κι όλες μου τις οικονομίες στο σύνθημα της Εθνεγερσίας. Ελευθερία ή θάνατος, είπατε; Εύκολο. Τρεις ζωές κι ένας μόνο θάνατος, όπως τέσσερις γάμοι και μια κηδεία; Κάτω ο θάνατος. Ζήτω η Ελευθερία - αλλά, μεταξύ μας, τι απόδοση έχει;
  • Πώς να παίξει κανείς με βεβαιότητα... Τόσα λαμόγια, τόσοι εθνικιστές, τόσοι ήρωες του '21 και του 2000, τόσες αποσιωπήσεις και κατασκευές, τόσα κέντρα νυχτερινά και κέντρα αποφάσεων, τόσοι διαφωτιστές και τόσοι σκοταδιστές - ποιος να προλάβει να κερδίσει;

Διατήρησα την στίξη του πρωτοτύπου, έστω κι αν σε κάποια σημεία διαφωνώ. Συμφωνώ, όμως, απολύτως με την ουσία του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: