Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

11 Δεκεμβρίου 2015

Και πάλι περί ελευθερίας της γνώμης

Χτες , έγραψα ότι, τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το βιβλίο τού Χάιντς Ρίχτερ "Η Μάχη της Κρήτης" σήκωσε μπουχό που δεν μπορούσα να φανταστώ όταν το διάβαζα. Ομολογώ ότι δοκίμασα πραγματική έκπληξη διαπιστώνοντας ότι μπόλικο μπουχό σήκωσε και το δικό μου κείμενο.

Είναι αρχή μου να δημοσιεύω όλα τα σχόλια των αναγνωστών δίχως κρίσεις (πόσο μάλλον επικρίσεις), εκτός εάν ο σχολιογράφος επιζητά διάλογο. Βλέποντας, όμως, ότι η κεντρική ιδέα τού χτεσινού μου σημειώματος παρεξηγήθηκε εν πολλοίς, σκέφτηκα ότι πιθανώς δεν ήμουν όσο σαφής έπρεπε, οπότε οφείλω να γίνω σαφέστερος.

Δεν ξέρω πόσοι από τους χτεσινούς σχολιογράφους έχουν διαβάσει το επίμαχο βιβλίο αλλά φοβάμαι ότι ανάμεσά τους υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δεν το έχουν κάνει και απλώς έχουν σχηματίσει γνώμη από τα "παρελκόμενα", δηλαδή από δημοσιεύματα που ασχολούνται με το θέμα. Ειδικώτερα δε, διαπίστωσα ότι αρκετοί έχουν υπ' όψη τους το το άρθρο τού καθηγητή Γιώργου Μαργαρίτη "Και πάλι (δυστυχώς) για τον κύριο Ρίχτερ", το οποίο αναδημοσιεύθηκε σε πολλούς ιστοτόπους και το οποίο, βεβαίως, διάβασα κι εγώ με ιδιαίτερη προσοχή. Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα με την σειρά.

Ντιντερό, Μπαλζάκ, Καζαντζάκης. Και οι τρεις είχαν την τιμή να δουν τα βιβλία τους να απαγορεύονται.

Στο χτεσινό κείμενο ξεκαθάρισα ότι διαφωνώ με πολλά από τα συμπεράσματα και τις θέσεις που διατυπώνει ο Ρίχτερ στο βιβλίο του. Μάλιστα δε, προχώρησα κι ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας με ακρίβεια συγκεκριμένα σημεία διαφωνίας. Όπως διαπίστωσε ο αναγνώστης, απέφυγα να σημειώσω τα σημεία που θίγει ο καθηγητής Μαργαρίτης στο δικό του κείμενο, για δυο λόγους. Ο ένας είναι για να μη θεωρηθεί ότι αντιγράφω. Ο άλλος είναι επειδή, παρ' ότι τα σχόλια και οι παρατηρήσεις τού Μαργαρίτη με βρίσκουν εν πολλοίς σύμφωνο, δεν ήθελα να δείξω την έντονη αμφιβολία μου για το συμπέρασμά του ότι ο Ρίχτερ δεν κάνει ιστορική έρευνα αλλά υπηρετεί την νεο-ναζιστική προπαγάνδα.

Να εξηγήσω λίγο αυτό που μόλις είπα, πριν αρχίσετε να με βαράτε. Το ότι ο Χίτλερ χρησιμοποίησε την θεωρία τού Νίτσε περί υπερανθρώπου δεν πρέπει σε καμμιά περίπτωση να μας εμπνεύσει αποστροφή προς τον Νίτσε ούτε μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι το έργο τού μεγάλου γερμανού φιλοσόφου εμφορείται από φασιστικές ιδέες. Όπως ακριβώς το μέγεθος του Ριχάρδου Βάγκνερ δεν μειώνεται στο ελάχιστο από το γεγονός ότι ήταν ο πλέον αγαπημένος συνθέτης των ναζί. Κατ' επέκταση, αν οι νεοναζί χρησιμοποιούν, ως αποδεικτικό ορθότητας των ιδεών τους, τον Παπαρρηγόπουλο, ή τον Ρίχτερ, δεν νομίζω ότι ευθύνονται ο Παπαρρηγόπουλος ή ο Ρίχτερ.

Πάμε παρακάτω. Ας δεχτούμε ότι ο Ρίχτερ δεν είναι αμερόληπτος ιστορικός και ότι έχει δίκιο ο Μαργαρίτης που λέει ότι ο γερμανός καθηγητής προσπαθεί να βγάλει λάδι τους ναζί. Επιμένω σ' αυτό που είπα χτες: Ε, και; Ας απορρίψουμε τις ιδέες του, όπως απορρίψαμε τις ιδέες του Φαλμεράυερ. Όχι, όμως, να τον βάλουμε φυλακή γι' αυτές! Εμείς δεν είμαστε που θεωρούμε ακατανόητο ότι στις μέρες μας υπάρχουν πολιτείες των ΗΠΑ που διώκουν όποιον δάσκαλο τολμήσει να μιλήσει υπέρ τής δαρβίνειας θεωρίας της εξέλιξης των ειδών; Εμείς δεν είμαστε που -δικαίως- γελάμε μέχρι δακρύων με την καθολική εκκλησία και τα καζίκια που έχει πάθει με το "και όμως, κινείται" του Γαλιλαίου ή με τον "πίνακα απαγορευμένων βιβλίων" (το περίφημο "Index Librorum Prohibitorum" ή απλώς "Index") που είχε εκδώσει; Πού το πάμε τώρα; Θα επαναφέρουμε τον μεσαίωνα και θα καταδικάζουμε στην πυρά όποιον δεν συμφωνεί με τις ιδέες μας; Μήπως να ανοίξουμε και τα ξερονήσια, να στείλουμε τον Θηβαίο, τον Γονίδη και τον Σφακιανάκη, επειδή λένε αυτά που λένε, εξορίζοντας και όσους ακούνε τα τραγούδια τους, όπως έκανε η χούντα με τον Μίκη; Ήμαρτον!

Αντιπαρέρχομαι το σχόλιο αναγνώστη, ο οποίος δηλώνει ότι τον "ηδονίζει η σκέψη να σφάζει κανείς ναζί σαν αρνιά" και σταματώ σε κάτι που έχει όντως ενδιαφέρον. Ο λόγος για την ερώτηση που διατύπωσε ο Poe: "Δηλαδή σε μια σοσιαλιστική κοινωνία πρέπει κατά τη γνώμη σου να επιτρέπεται η κυκλοφορία μιας ναζιστικής εφημερίδας στα πλαίσια του ΄΄απόλυτου της ελευθερίας του λόγου΄΄;".

Κάρολος Δαρβίνος. Σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ
παραμένει απαγορευμένος εν έτει 2015.
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Όσο διαρκεί η επαναστατική διαδικασία τού σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με θέματα ήσσονος σημασίας ούτε να δίνουμε βήμα στον αντίπαλο. Η επανάσταση έχει τους δικούς της κανόνες. Δεν ψάχνεις δημοκρατικές διαδιακασίες ενώ μαίνεται η μάχη. Η στάση των μπολσεβίκων απέναντι στους κουλάκους και η αντιμετώπιση που επιφύλαξε ο Στάλιν στους κοζάκους που συνεργάστηκαν με τους ναζί είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του τι εννοώ. Στην θεωρητική περίπτωση μιας κοινωνίας όπου έχει ολοκληρωθεί ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, είναι αυτονόητο ότι μια ναζιστική εφημερίδα δεν πρέπει να βρίσκει χώρο για να εκδοθεί γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν πρόθυμοι αναγνώστες. Για να το πω ανάποδα: εφ' όσον σ' αυτή την κοινωνία υπάρχουν ακόμη κάποιοι που θέλγονται από τέτοιου είδους ιδέες, αυτό σημαίνει ότι η επανάσταση δεν έχει ολοκληρώσει το έργο της άρα ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός δεν έχει συντελεστεί απόλυτα.

Ενδιαφέρον έχει και η τοποθέτηση περί "ατέλειας" των νόμων που "μας προφυλάσσουν από ναζιστική νοσταλγία και προπαγάνδα". Από την στιγμή που ο ναζισμός είναι απότοκος του καπιταλιστικού συστήματος, εκτιμώ πως είναι μάλλον παράλογο να ζητάμε "προφύλαξη" απ' αυτόν μέσω νόμων που αυτό το ίδιο σύστημα επιβάλλει. Μη ζητάμε από το σύστημα να καταπιεί τα παιδιά του, ως άλλος Κρόνος.


Το ξέρω ότι μακρηγόρησα. Κλείνω, επιμένοντας στην κεντρική ιδέα μου: οι ιδεολογικές διαφορές δεν πρέπει να διευθετούνται στις δικαστικές αίθουσες. Οι χρυσαυγήτες που δικάζονται για τον φόνο τού Φύσσα, δεν δικάζονται επειδή έχουν για ευαγγέλιο το Mein Kampf αλλά επειδή είναι φονιάδες (το ότι έγιναν φονιάδες επειδή είναι ναζί δεν προκαλεί διαφωνίες, φαντάζομαι). Εν κατακλείδι δε, συμφωνώ με την άποψη ότι το πανεπιστήμιο Κρήτης (ειδικά της Κρήτης!) θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικό με την αναγόρευση του Ρίχτερ σε επίτιμο καθηγητή αλλά διαφωνώ ριζικά με την ποινικοποίηση οποιασδήποτε γνώμης ή ιδέας και, συνακόλουθα, με την προσαγωγή τού Ρίχτερ σε δίκη. Ο νους δεν φυλακίζεται!

Συνελόντι ειπείν: Αρνούμαι να γίνω ιεροεξεταστής, έστω βγαίνοντας από αριστερά. Θα παραμείνω βολταιρικός, μέχρι να αρχίσει η επανάσταση. Μετά θα γίνω σταλινικώτερος του Στάλιν. Μετά.


----------------------------------
Υστερόγραφο: Πλην της Μάχης της Κρήτης, κυκλοφορούν στα ελληνικά και άλλα βιβλία τού Χάιντς Ρίχτερ, όπως Η επέμβαση των Άγγλων στην Ελλάδα (Βιβλιοπωλείον της Εστίας), Η ιταλο-γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος (Γκοβόστης) και Η Εθνική Αντίσταση και οι συνέπειές της (Μεσόγειος). Αφού επαναλάβω ότι σε πολλά σημεία διαφωνώ με τον συγγραφέα, παρακαλώ όποιον έχει διαβάσει ένα απ' αυτά, να μου πει αν τον θεωρεί ναζί, νεο-ναζί ή, έστω, συμπαθούντα τον ναζισμό.

21 σχόλια:

experience είπε...

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν δέχεται κανείς δίωξη για καμία ιδεολογική διαφορά. Κανείς δεν διώκει κανέναν επειδή δηλώνει ότι υποστηρίζει μια ιδεολογία. Και τη χρυσή αυγή κανείς δεν υποστήριξε ότι πρέπει να τη θέσουμε εκτός νόμου, πρέπει να καταδικαστεί στην καθημερινή πρακτική. Αυτό που κρίνεται είναι η θεώρηση πάνω σε ένα ιστορικό γεγονός. Κανείς δεν κρίνεται δικαστικά επειδή δηλώνει φιλελεύθερος, ακροδεξιός κλπ. Νομίζω ότι έχει γίνει μια παρανόηση εδώ. Στα ιστορικά γενονότα δεν υπάρχουν μόνο γνώμες, υπάρχουν και στοιχεία που δείχνουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Κάποια μπορεί να είναι διφορούμενα, κάποια είναι ξεκάθαρα.

teddygr είπε...

@ experience

Σωστά και καλά "κρίνεται η θεώρηση πάνω σε ένα ιστορικό γεγονός". Από πότε, όμως, αποδεχόμαστε το να διώκεται δικαστικά; Θυμίζω ότι ο Ρίχτερ διώκεται για "άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού". Δηλαδή, θα τον βάλουμε φυλακή μέχρι να αλλάξει μυαλά; Κι αν δεν αλλάξει κι επιμείνει στην άποψή του; Ισόβια; Ή καλύτερα στου Γουδή;

Παρεμπιπτόντως, δεν νομίζω ότι ο Ρίχτερ αρνήθηκε τις γερμανικές αγριότητες σε βάρος των κρητικών. Οι ενστάσεις των Μαργαρίτη, Παραγιουδάκη κλπ έχουν να κάνουν με το ότι επιχειρεί να τις εξηγήσει και, εν πολλοίς, να τις δικαιολογήσει.

experience είπε...

Κατάλαβα τι λες, καταλαβαίνω όμως στο συγκεκριμένο και αυτόν που αγανακτεί και θεωρεί ότι θίγεται και βρίσκει αυτό σαν τρόπο άμυνας. Δε νομίζω να κινδυνεύει να μπει φυλακή ο συγκεκριμένος. Όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες, μιλάμε για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Cos είπε...

@experience
"Κανείς δεν κρίνεται δικαστικά επειδή δηλώνει φιλελεύθερος, ακροδεξιός κλπ."
Αν όμως δηλώνει κομμουνιστής; Δεν διωκόταν μέχρι πρόσφατα; Θα διστάσουν να επαναφέρουν και εδώ τους διωγμούς αν αισθανθούν ότι κινδυνεύουν; Δεν διώκονται και σήμερα σε άλλες χώρες;
Δίωξη από το αστικό πολιτικό σύστημα κατά των ναζιστών για ιδεολογικούς λόγους, απλά δεν μπορεί να υπάρξει, το σύστημα δεν μπορεί να ασκήσει διώξεις στο μακρύ χέρι του. Οι διώξεις κατά των ναζιστών μετά τον πόλεμο, έγιναν για να υπάρχει εξιλαστήριο θύμα που ευθύνεται για τον πόλεμο. Έγιναν για να κρύψουν ότι ο πόλεμος έγινε από τον ιμπεριαλισμό. Έγιναν για να κρύψουν ότι απάνθρωπος και αδίστακτος είναι ο καπιταλισμός εν γένει, ότι πολίτευμα και αν υπάρχει. Έγινε για να κρύψουν ότι αυτό το άθλιο σύστημα που υπηρετούν δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πολέμους και αιματοχυσίες.

experience είπε...

Όπως πχ υπάρχει μήνυση για εξύβριση υπάρχει και αυτό. Εντάξει, δεν θα φτάσουμε στο σημείο όποιος μας βρίσει να τον τρέχουμε στα δικαστήρια αλλά κάποια στιγμή μπορεί να το κάνεις και αυτό. Αυτοί επέλεξαν να το χρησιμοποιήσουν.

Ανώνυμος είπε...

νομιζω οτι αυτη η δικη ειναι το τυρι σε λιγο καιρο θα δικαζουν τον μαργαριτη[[καχυποπτος]]

Σεχτάρ ο Τρομερός είπε...

H Ιστορία δεν είναι πάλη κανόνων η θεσμών. είναι πάλη τάξεων.
Χέστηκα αν δικάζουν η δεν δικάζουν τον Ρίχτερ ...οι δικοί του!
Δεν με αφορούν τα εσωτερικά τους.
Και δεν επενδύω τίποτε σε μια δίκη, που μπορεί νάναι και μαϊμού - δεν τους εμπιστεύομαι και δώρα φέροντες.
Μου αρκεί, που οι πολιτικοί μου εκπρόσωποι στο μπουρδέλο καταψήφισαν ένα πρόστυχο-υποκριτικό "νόμο" σαν κι αυτόν, που κινήθηκε εναντίον του.
Κατά τα άλλα, "ούτε ψωμί ούτε νερό" σε όσους συνεργούν στην στροφή της (ήδη αντιδραστικής) Ιστορίας σε ακόμη πιο αντιδραστικές ατραπόυς.
Εχουμε Πόλεμο!
Κράξιμο στον κύριο "εξισωτή", και μόνο για την ψυχή των αδικοχαμένων, πέρα από τις αναγκαιότητες του σημερινού δικού μας Πολέμου.
Τιμή στους αγριοκρητίκαρους, που σκοτώνανε όποιον ναζί βρίσκανε μπροστά τους, με όποιο μέσο είχανε. Αυτό μας έλειπε να δίνουμε λογαριασμό τι θα κάνουμε και μέσα στο σπίτι μας!
Δεν πολεμήσαμε στο Sachsen η στο Baden, στην αυλή του σπιτιού μας πολεμήσαμε.
----------------------
Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, αλλά αν αληθεύει ότι γράφει πως ....."οι Κρητικοί δεν είχαν όπλα κλπ..." το 1940, δηλαδή είκοσι-τριάντα χρόνια μετά την δική τους Τουρκοκρατία, τότε μάλλον δεν έχει ιδέα από Κρήτη ο τενεκές. Σύγχρονα πολεμικά όπλα και πολλά πυρομαχικά δεν είχανε, αλλά ....όχι και "δεν είχαν όπλα" οι κρητικοί το '40!
Που πάει να στηρίξει και "συμπεράσματα" πάνω σε ό,τι κατεβάζει η κούτρα του.

AGIS είπε...

Διαβάζοντας για το Ρίχτερ (σε αυτή και την προηγούμενη ανάρτηση, στην κριτική του Μαργαρίτη, καθώς και τους τίτλους των βιβλίων που παραθέτεις στο τέλος της ανάρτησης)σχηματίζω την εντύπωση ότι η "επιστημονική" απολογητική του δεν είναι απολογητική ειδικά του ναζισμού, αλλά απολογητική "της Γερμανίας". Ότι δηλαδή ο κεντρικός στόχος της δεν είναι η "αθώωση" ή η "δικαίωση" του ναζισμού ειδικά (πράγμα που άλλωστε θα συνιστούσε επιστημονική γελοιότητα και πολιτική "ανορθοδοξία" τη στιγμή που ο "φασισμός" -ως σκιά του γαϊδάρου-, όπως και η "τρομοκρατία", έχει καταστεί κοινός λεκτικός διπλωματικός ας πούμε τόπος γύρω από τον οοποίο περιστρέφονται μια σειρά ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις), αλλά η αποενοχοποίηση της γερμανικής εθνικής συνείδησης σε σχέση με τον ναζισμό.
Στόχευση που θα την χαρακτήριζα βαθύτερη και "αποτελεσματικότερη) από ό,τι θα ήταν μια απλή βλακώδης απόπειρα δικαίωσης του ναζισμού: Τα "λάθη" του ναζισμού, λόγου χάρη λοιπόν, δεν πρέπει να επαναληφθούν στα σύγχρονα ρατσιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών. Ο ιμπεριαλισμός πρέπει να απαλλαγεί από "ιδεοληψίες" και φανατισμούς σαν τους ναζιστικούς. Η επιδίωξη της παγκόσμιας κυριαρχίας δεν είναι ζήτημα ιδεολογικό αλλά τεχνοκρατικό. Η "Γερμανία υπεράνω όλων" μπορεί να σταθεί "υπεράνω" και από τον ναζιστικό της εαυτό. Η αγγλική επέμβαση προχώρησε σε εγκλήματα τα όποια ο γερμανικός "ιπποτισμός" δεν διέπραξε (και οι άγγλοι ίσως είναι και ακόμα πιο αδικαιολόγητοι γιατί σε αυτούς δεν κυβερνούσε κάποιος φανατικός δικτάτορας σαν τον Χίτλερ). Η ναζιστική "παρένθεση" ας μην υποσκάπτει τη γερμανική εθνική υπερηφάνεια ακόμα και σε σχέση με τη ναζιστική περίοδο.
Και μόνο μέσα από αυτά, δηλαδή μόνο έμμεσα, προκύπτει βέβαια και μια ορισμένη αποενοχοποίηση του ναζισμού: Δεν πρόκειται για ιστορία από την οπτική γωνία του Χίτλερ, αλλά από την οπτική γωνία πχ του Ρόμελ... Όχι από την οπτική γωνία του ναζισμού αλλά από την οπτική γωνία των υπηρετών του και εντός των ορίων που τον υπηρέτησαν στο όνομα των γερμανικών "εθνικών ιδεωδών".

Φυσικά το να γράφω όλα τα παραπάνω με μόνη την ανάγνωση δυο κριτικών για ένα βιβλίο του Ρίχτερ δεν ενέχει καμία βεβαιότητα. Πρόκειται απλώς για υπόθεση βασιζόμενη σε "συμφραζόμενα", και η μόνη μου σχέση με την ιστορική ενασχόληση του Ρίχτερ περιορίζεται ακριβώς σε "συμφραζόμενα"...

AGIS είπε...

Κλείνω αυτό το σχόλιο με ένα ακόμα "εκτός θέματος" ζήτημα (που, δηλαδή, όπως και τα παραπάνω, θα ταίριαζε περισσότερο στην προηγούμενη ανάρτηση):
Γράφεις στην προηγούμενη ανάρτηση, ότι "...πολλά από τα συμπεράσματα και τις απόψεις τού Ρίχτερ δεν με είχαν ενθουσιάσει. Όπως, για παράδειγμα, η θέση του ότι η επιχείρηση "Μαρίτα" (η εισβολή στην Ελλάδα) δεν επηρέασε την εξέλιξη της επιχείρησης "Μπαρμπαρόσσα" (η επίθεση στην Σοβιετική Ένωση), θέση που αντιτίθεται στα πορίσματα όλων των ιστορικών αναλυτών".

Είναι όμως αληθινά αυτά τα πορίσματα;
Γιατί η αντίθετη άποψη, που αν κατάλαβα καλά υποστηρίζει ο Ρίχτερ, αφορά τον πυρήνα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στο σύνολό της (τόσο δηλαδή της γερμανικής όσο και της "συμμαχικής"), και επομένως πρόκειται για πολύ βαριά πολιτική σκοπιμότητα, βαρύτερη κι από την ιστορική αντικειμενικότητα ακόμα κι αν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες.
Πρόκειται δηλαδή για την πολιτική που επιδίωκε να στρέψει την Γερμανία εναντίον της ΕΣΣΔ, και η οποία στρατηγική επιδίωξη δεν υπηρετήθηκε μόνο με διπλωματικά μέσα αλλά και με τη στρατιωτική τακτική.
Γι' αυτο το σκοπό η άμυνα της Κρήτης, ενώ υπήρχαν οι προϋποθέσεις επιτυχίας της, εγκαταλείφθηκε εσπευσμένα από τους Άγγλους (προς αγανάκτηση Κρητών και Νεοζηλανδών μαχητών και προς ευχάριστη έκπληξη των επιτιθέμενων), προκειμένου να μην καθυστερήσει η προγραμματισμένη έναρξη της γερμανικής επιχείρησης "Μπαρμπαρόσα" εναντίον της ΕΣΣΔ. Και πράγματι αυτή δεν καθυστέρησε, και με αυτή την έννοια η εξέλιξή της δεν επηρεάστηκε.
Δεν γνωρίζω αν αυτή ακριβώς είναι η άποψη που εκφράζει ο Ρίχτερ γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, αλλά δεν μπορώ και να θεωρήσω απρόσβλητα τα περί του αντιθέτου πορίσματα, ακόμη κι αν αυτά έχουν το κύρος "όλων" των ιστορικών αναλυτών, με την έννοια ότι στην ιστορική αντικειμενικότητα (και ιδίως γύρω από ζητήματα τέτοιας διεθνούς βαρύτητας) το κύρος των γεγονότων παραμένει πολλές φορές βαρύτερο από το κύρος των αναλυτών.
Δεν ξέρω λοιπόν αν το θέμα αυτό πρέπει να θεωρείται ιστορικά "λυμένο".

Αν τα "καταφέρω", θα συνεχισω με ένα σχόλιο γύρω και από το κυρίως θέμα της ανάρτησης.

AGIS είπε...

Σχετικά με το θέμα της ανάρτησης:

Καταρχήν, μπροστά στην επιχείρηση "εξίσωσης του φασισμού και του κομμουνισμού" που υφέρπει και νομοθετικά, αποτελεί μάλλον αντίστροφη, αναποδογυρισμένη μορφή της η "αμηχανία" απέναντι στην καταδική του φασισμού υπό την απειλή ότι τα ίδια μέσα μπορεί να χρησιμοποιηθούν και εναντίον μας. Όσες "εξισώσεις" κι αν κάνουνε δεν είμαστε ούτε ίδιοι ούτε "ίσοι" και το ζήτημα παραμένει πολιτικό, ζήτημα καθημερινής πάλης: Η "εξίσωση" του δίκιου και του άδικου δεν επιτρέπεται να οδηγεί σε ανοχή προς το άδικο στο όνομα της ασφάλειας του δίκιου. Αυτή η ανοχή είναι ακριβώς ο ένας στόχος της "εξίσωσης".
Συνολικά ο στόχος βρίσκεται στην καταδίκη του δίκιου ως εξισωμένου με το άδικο, και ταυτόχρονα στην αθώωση του άδικου προκειμένου να μην "δικαστεί" και το δίκιο. Από την πλευρά μας, μέσα σε όλο το ισχύον παραμορφωτικό νομικό και ιδεολογικό πλαίσιο, οφείλουμε να συμβάλλουμε ώστε να μην επιτευχθεί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος στοχος.

Εν προκειμένω τώρα και ειδικότερα περί της ελευθερίας της γνώμης:
"Γνώμη" είναι κι αυτό που στην καθημερινή ζωή αλλά και ποινικά ορίζεται ως εξύβριση.
Προσωπικά θεωρώ ότι οι απόψεις που εκφράζει ο Ρίχτερ, μέσα στο "επιστημονικό" τους περιτύλιγμα αποτελούν εξύβριση κατά του λαού της Κρήτης, ιστορική ύβρη, προσβολή της ιστορικής μνήμης. Η οποία προσβολή δεν περιορίζεται μόνο σε έναν τόπο, όπως η Κρήτη, όπου η Ιστορία δεν έχει μετατραπεί σε "νεκρά" κεφάλαια-υποκεφάλαια και πραγράφους κάποιων σελίδων, αλλά παραμένει ζωντανή και παρούσα στις συνειδήσεις, αλλά επεκτείνεται και εντός της χώρας του κ. Ρίχτερ ως προσβολή της ιστορικής μνήμης όσων έδωσαν μέσα στην ίδια τη Γερμανία τη ζωή τους αντιστεκόμενοι στο ναζισμό και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους: Η Ρόζα, ο Λίμπκνεχτ, ο Τέλμαν κι άλλοι αποτελούν στόχους αυτής της "επιστήμης" εξίσου όσο κι ο λαός της Κρήτης.

Η προσβολή είναι τέτοια που στην πραγματικότητα η αντιμετώπισή της δεν χωρά μέσα σε αυτό που παραμορφωτικά οι συγκεκριμένες νομικές διατάξεις καθορίζουν ως "άδικο" και "αξιόποινο", δεν χωρά στις διαδικασίες δικαστικής "διακρίβωσης" για το αν η πρόκειται περί "άρνησης αναγνωρισμένων εγκλημάτων" και κατόπιν (εφόσον "διακριβωθεί" αυτό) αν πρόκειται για άρνηση "κακόβουλη" κλπ.
Οπότε οι όποιες "ενστάσεις" εκ μέρους μου δεν αφορούν εν προκειμένω το ζήτημα της "ελευθερίας της γνώμης".
Αφορούν τη διαστρεβλωμένη βάση πάνω στην οποία τοποθετείται το ζήτημα (διαστρέβλωση που μέρος της είναι και οι αηδιαστικές "τιμές" του Πανεπιστημίου Κρήτης προς τον κ. Ρίχτερ και τις απόψεις του).
Η "γνώμη" μας κι η "γνώμη" τους, όταν βρίσκονταν στο άμεσο προσκήνιο της ιστορικής επικαιρότητας αποτελούσαν μια διαφορά που δεν περιγραφόταν με την "υπεράσπιση μέχρι θανάτου του δικαιώματος του άλλου" στην αντίθετη άποψη, αλλά με την μέχρι θανάτου υπεράσπιση της "γνώμης" μας εναντίον της "γνώμης" τους.
Και στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό σίγουρα δεν αποτελούσε "ιστορικό λάθος", ούτε και μπορεί να συγκαλυφθεί από "επιστημονικά" περιτυλίγματα ή από το γεγονός ότι αυτή η διαφορά δε βρίσκεται στο ιστορικό προσκήνιο "τόσο" άμεσα όσο τότε.

Cos είπε...

Αγαπητέ Agis υπάρχουν πάρα πολλά ιστορικά βιβλία γεμάτα "ύβρεις". Κατά την άποψη μου η επιστήμη της ιστορίας είναι (δυστυχώς) αναπόσπαστα δεμένη με την πολιτική. Δεν υπάρχουν ιστορικοί χωρίς πολιτική άποψη και αυτό αναγκαστικά περνάει και στο ιστορικό τους έργο. Μπορώ να αραδιάσω πάρα πολλές περιπτώσεις που η ιστορική μνήμη έχει βιαστεί από τους ιστορικούς, αλλά δεν χρειάζεται. Αρκεί να σκεφτούμε τα βιβλία της ιστορίας των σχολείων μας, και αυτά από ιστορικούς είναι γραμμένα. Θα επαναλάβω μια ερώτηση: ο ιστορικός που γράφει για την βόμβα στη Χιροσίμα ότι την έριξαν δήθεν για να σταματήσει ο πόλεμος, διαπράττει "ύβρι" και μάλιστα μεγαλύτερη του Ρίχτερ; Διώκεται για αυτό;

AGIS είπε...

Cos, ωραία ιδέα, ένας "ιστορικός" απολογητής του ατομικού ολοκαυτώματος να περιοδεύσει στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι διαλαλώντας την πραμάτια του. Πού ξέρεις, μπορεί τα τοπικά πανεπιστήμια να τον ανακηρύξουν και επίτιμο.

Κατά τα άλλα, ας μη γελιόμαστε. Μάλλον κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί κατ' αυτό τον τρόπο με τον Ρίχτερ, αν δεν είχε προηγηθεί η πρόκληση του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Και δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίζει το ζήτημα αφηρημένα. Υπάρχουν χωριά όπου οι παπούδες όλων των παιδιών είναι δολοφονημένοι από τους ιππότες του κ. Ρίχτερ, και τα χωριά είναι χτισμένα πάνω στ' αποκαΐδια που άφησαν πίσω τους. Δεν έχω κάτι άλλο να πω.

AGIS είπε...

Τελικά μάλον έχω ακόμα κάτι να πω:
Ένα στρεβλό νομικό πλαίσιο, όπως το ισχύον, αναγκαστικά διαστρεβλώνει τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται.
Έτσι σε σχέση με τις απόψεις του Ρίχτερ η στρέβλωση είναι διπλή:
Στρέβλωση είναι αφενός το να εξετάζονται από την οπτική γωνία αν αποτελούν, πρώτον, "αρνηση" και, δεύτερον, "κακόβουλη άρνηση" των εγκλημάτων του ναζισμού.
Αφετέρου στρέβλωση είναι και το να εξετάζονται αυτά τα ερωτήματα από την οπτική γωνία του αν, ανάλογα με την απάντηση, ο Ρίχτερ θα καταδικαστεί σε κάποια ποινή φυλάκισης ή όχι.
Και από τις δυο απόψεις η ποινική αντιμετώπιση υποκαθιστά την πολιτική καταδίκη των "απόψεων", της "γνώμης" του Ρίχτερ, που πρέπει να είναι δεδομένη ασχέτως δικαστικής ετυμηγορίας. Καθώς και την πολιτική καταδίκη των δήθεν "καθαρά επιστημονικών" τιμών που του επιφύλαξε το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Αλλά αν το θέμα εγκλωβίζεται μεταξύ δήθεν "καθαρής επιστήμης" και δήθεν "τυφλής δικαιοσύνης", καλό είναι να μην εγκλωβιζόμαστε κι εμείς στα όρια αυτού του εγκλωβισμού.

Κατά τα άλλα δεν μπορώ να επιδείξω μεγάλη ευαισθησία για το ότι το "δικό τους" νομικό πλαίσιο στρέφεται εναντίων των ίδιων τους των επιλογών - και εννοώ εν προκειμένω των επιλογών που έκανε το Πανεπιστήμιο Κρήτης: Στην πραγματικότητα η ποινικοποίηση ενός λεγόμενου "πολιτικά-μη-ορθού" στρέφεται τώρα εναντίον επιλογών μιας ορισμένης επίδοξης "πολιτικής ορθότητας".
Χρειάζονται τώρα τη διαιτησία τρίτων για να βρούνε την άκρη;

Άλλωστε, εκτός από την "κακόβουλη άρνηση αναγνωρισμένων γενοκτονιών κλπ" υπάρχουν κι άλλα τερατόμορφα νομικά πλάσματα, όπως για παράδειγμα ο "τρομονόμος".
Το ότι όμως ο "τρομονόμος" είναι τερατόμορφο νομοθέτημα, δεν αναιρεί το οτι η μη-δίωξη της ΧΑ με την κατηγορία της τρομοκρατικής οργάνωσης αλλά μόνο με αυτήν της εγκληματικής οργάνωσης έχει έναν ορισμένο σκανδαλώδη χαρακτήρα.


Ανώνυμος είπε...

Δεν κρατιέμαι άλλο... θα το πω!
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα υπήρχαν τόσοι "ταλιμπάν" στο Κομμουνιστικό Κόμμα τούτης της χώρας στον πλανήτη!

tulpoeid είπε...

Αν ο Χ βγει και πει ψέματα, γνωρίζοντάς το, ότι ο Υ βίασε έχει ή δεν έχει το δικαίωμα του λόγου;
Προφανώς και το έχει. Αλλά θα πληρώσει τις συνέπειες αν ο Υ αποφασίσει να προστατευτεί νομικά (κι αν η δικαιοσύνη δουλέψει).
Ακριβώς το ίδιο. Αν με τα λόγια του προσπαθεί κάποιος να προκαλέσει βλάβη, θα κριθεί για τη βλάβη που προσπαθεί να προκαλέσει. Και αν ο Ρίχτερ δεν είναι φιλοναζί (το εύχομαι αλλά δεν ξέρω) τότε ας αθωωθεί.

Το ότι το αδίκημα κάποιου είναι λεκτικό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει αδίκημα...

Να σημειώσω για το σχόλιο με την ατέλεια των νόμων που είχα γράψει, ότι αυτή η πρόταση ήταν σχόλιο στη συγκεκριμένη ένστασή σου για το ότι ο παρών νόμος μας "φορέθηκε" απ’την ΕΕ -- και απ’τα συμφραζόμενα είχα θεωρήσει ότι δε συμφωνείς με τη διατύπωσή του.

Νομίζω ότι πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός με την περίπτωση κυκλικών ορισμών όταν λέει ‘όσο κρατάει η επανάσταση τότε δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, κι αν μπορείς να το κάνεις θα πει ότι δεν τέλειωσε η επανάσταση, άρα δεν μπορείς να το κάνεις‘.

Προσωπικά δε βρίσκω τίποτα ενοχλητικό στο να εμποδίζεται νομικά η παρότρυνση ή η ανοχή σε εγκλήματα. (Μπορεί αυτό να δώσει βαση στο να τραβιούνται αθώοι; Ναι μπορεί' όπως κι οποιοδήποτε άλλο νομοθέτημα.) Επίσης, πράγματι το πανεπιστήμιο Κρήτης δεν έπρεπε να έχει κάνει την αναγόρευση, αλλά πώς θα το μάθει αυτό αν δε σηκωθεί και λίγη έστω σκόνη;

tulpoeid είπε...

Άσχετο: Ναι ρε lh από πάνω, ζορίστηκες πολύ να κρατηθείς να το πεις. Η διατύπωση του παιδακίου που μετά από δυο ολόκληρες ώρες ψάξιμο στο ίντερνετ μπόρεσε επιτέλους να βιώσει λίγη ιστορία και πλέον μπορεί να λέει για την υπόλοιπη ζωή του πώς ξέρει καλά τι θα πει σταλινισμός και τελικά όλοι τα ίδια είναι.

AGIS είπε...

Μήπως θα έπρεπε να προσκαλέσουν τον κ. Ρίχτερ εκεί που "υπήρχε η Κάνδανος" και να τον υποδεχτούν με λαούτα, τσικουδιά και παξιμάδια, προκειμένου να μη χαρακτηριστούν "ταλιμπάν" όσοι δεν υποκύπτουν στους ρύπους της "καθαρής" επιστήμης;

Πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση της Αυστρίας (αν θυμάμαι καλά), είχε ματαιώσει συναυλία του Θεοδωράκη λόγω δήλωσής του για το παλαιστινιακό ότι "φταίνε η Εβραίοι". Ο συνθέτης του "Μαουτχάουζεν" είχε κριθεί "αντισημίτης" από τους "γείτονες" των ναζιστικών λάγκερ, και η "ελευθερία της γνώμης" του είχε πάει στο πυρ το εξώτερο παρέα με την καλλιτεχνική του ελευθερία.
Τώρα που κάποιοι επιμένουν ότι για τη μάχη της Κρήτης "έφταιγαν οι Γερμανοί", οι "καθαροί επιστήμονες" μορφάζουν ενοχλημένοι κι οι φίλοι τους εκτοξεύουν χαρακτηρισμούς περί "ταλιμπάν".
Μόνο που η ιστορία δεν τους ανήκει ούτε θα τους βγει τόσο απλό να τη "σαρώσουνε λοιπόν αν επιμένουνε".

Ανώνυμος είπε...

Το σχόλιό μου αφορούσε συγκεκριμένη προσωπικότητα σχολιαστών και όχι σε καμία περίπτωση αντιδιαλεκτικά σκεπτόμενων περαστικών από εδώ.Κατανοητό ΡΕΕΕΕ?

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι σίγουρο, αν ο Ρίχτερ επιχειρεί -συνειδητά τουλάχιστον- να ξεπλύνει ή να προωθήσει το ναζισμό. Βέβαια, κατ' αποτέλεσμα αυτό κάνει (σίγουρα το πρώτο και πιθανόν το δεύτερο).

Σίγουρα:

-Είναι ανακριβής,
-Πάσχει από βαθύτατο υποκειμενισμό.
-Πρόκειται για ένα γερμανο-κεντρικό βιβλίο.
-Υιοθετεί μιαν υπεροπτική ματιά (βορειο-ευρωπαίου προς τους "χαμουτζήδες" της γηραιάς ηπείρου που τολμούν να σηκώσουν χέρι στα νεαρά φυντάνια μας που έκαναν "ό,τι καλύτερο μπορούσαν δεδομένων των συνθηκών"-ενώ οι κρητικοί όχι?).
-Βαυκαλίζεται αντιπαραθέτοντας δυο "ισότιμους" αντιπάλους (Βρετανοί-Γερμανοί) που σέβονται αλλήλους μαχόμενοι σε ξένο έδαφος βαρβάρων, ενώ στην πραγματικότητα ο σεβασμός των Γερμανών προς τους Βρετανούς δεν υπήρξε ποτέ αμοιβαίος (τους χλεύαζαν και τους ξεπάστρευαν όπου τους έβρισκαν).
-Του "διαφεύγει" ο διαποτισμός του γερμανικού στρατού από το ναζιστικό ιδεολόγημα, το οποίον ούτε καν αναφέρει.
-Κάνει ετεροβαρείς αξιολογήσεις: "Ιπποτισμός" vs. "Κτηνωδία".
-Αποφεύγει απαραίτητους προσδιορισμούς (οι "ιππότες" ήταν 1. επιτιθεμένοι 2. εκπαιδευμένοι στρατιώτες 3. εισβολείς σε ξένο τόπο 4. με τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό ενώ οι "κτηνώδεις" ήταν 1. αμυνόμενοι 2. πολίτες 3. στον τόπο τους 4. με πενιχρά μέσα).
-Προχωρεί σε ηθικές συγκρίσεις: Ανώτερος ο "ιπποτισμός" (των γερμανών-βέβαια-) από την "κτηνωδία" (των κρητικών).
-Παραχωρεί ζευγαρωτά ετερομερή επάχθεια στην συγκρουσιακή επαγωγή: Οι ιππότες "πολεμούν" => οι κτηνώδεις "σφάζουν" => οι ιππότες "προβαίνουν σε αντίποινα".
-"Καθαγιάζει" τις φρικαλεότητες των ναζί (χρησιμοποιώντας τον ουδέτερο όρο "αντίποινα").
-Προσδίδει ιδιότητες αιτίου- (αναπόδραστου!)-αιτιατού στην σχέση αντίσταση-αντίποινα, συμψηφίζοντάς τα (χαρακτηρίζοντας μάλιστα ως αναλογικά "ηπιότερα" τα δεύτερα!) επιλεκτικά "λησμονώντας" το πρώτο σκέλος της σύγκρουσης (εισβολή).
-Αποδίδει την πολιτική των αντιποίνων ( κ α ι της έ κ τ α σ ή ς τους ?) στην σφοδρότητα της άμυνας των κρητικών ως conditio sine qua non (επόμενον είναι, αφού προηγουμένως έχει απαλειφθεί -ως μη έδει- ο όρος "ναζισμός").
-Αποκρύπτει ότι μαζικές εκτελέσεις και αντίποινα είχαν ξεκινήσει οι ναζί πολύ πριν την Μάχη της Κρήτης και τα συνέχισαν πολύ μετά. Ακόμα και αν αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι ναζί εκτέλεσαν μαζικά άοπλους πολίτες συνεπεία μαζικής λαϊκής αντίστασης, τότε το ιστορικά σημαντικό γεγονός είναι ο 1. πρωτοφανής ως τότε 2. μαζικός και 3. λαϊκός χαρακτήρας της αντίστασης των κρητικών και όχι η τυχόν γενίκευση της πολιτικής των μαζικών εκτελέσεων που (είτε έτσι-είτε αλλιώς) έκαναν.
-Αποδίδει από τη μια την μαζικότητα της άμυνας των κρητικών αποκλειστικά στην βρεταννική προετοιμασία (φυσικά, πού να τους κόψει να ξεσηκωθούν από μόνοι τους οι φτωχομπινέδες) κι από την άλλη τις ακρότητες αποκλειστικά στους ντόπιους.

Επιστημονικά, είναι για το μπούτσο το βιβλίο.

Πολιτικά, εντάσσεται όντως μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του αναθεωρητισμού (δε φταίγαν μόνον οι δωσίλογοι-οι γερμανοί άμα δεν τους πειράξεις δεν σε πειράζουν-δεν μπορεί κάτι τους κάνατε κι εσείς κλπ), που κατ' αποτέλεσμα ευνοεί (σε βάθος χρόνου) τον μύθο της "εξίσωσης" αντίστασης-φασισμού που προλειαίνει τα ίδια Πρεβελάκη μου.

Παρ’ όλα αυτά, διαφωνώ με την ποινική δίωξη (ιδίως με ένα σκάρτο νομοθέτημα που θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για -άλλου είδους- "αντίποινα").

Αν δεν έχεις (στην επίθεση) ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα με γνώση & ευθύνη για να τα δείξει όλα αυτά και να τον βάλει στην θέση του και (στην άμυνα) κοινωνία αρκετά δυνατή & ενωμένη για να του γυρίσει την πλάτη, μην περιμένεις πολλά (στο τέρμα) απ' τους δικαστές.

Εν κατακλείδι, "της κοντής Σχολής της φταίν οι Κρήτες"...

Θωμάς xxx

AGIS είπε...

"Αν δεν έχεις (στην επίθεση) ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα με γνώση & ευθύνη για να τα δείξει όλα αυτά και να τον βάλει στην θέση του και (στην άμυνα) κοινωνία αρκετά δυνατή & ενωμένη για να του γυρίσει την πλάτη, μην περιμένεις πολλά (στο τέρμα) απ' τους δικαστές".
Αυτή είναι και η ουσία του ζητήματος κατά τη γνώμη μου.

Και μια που το θέμα παραμένει "ανοιχτό" βάζω και το παρακάτω που είχα γράψει για άλλο σχόλιο αλλά το αφαίρεσα γιατί ήταν που ήταν (το σχόλιο) μακροσκελές:

Ο αντιρατστικός νόμος του 2014 δεν ήρθε να καλύψει κάποιο νομοθετικό κενό σε σχέση με τα ρατσιστικά κηρύγματα και πρακτικές. Τέτοιος νόμος υπήρχε ήδη από το 1979 και προέβλεπε την τιμωρία της προτροπής σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπων ή ομάδας προσώπων μόνο και μόνο για τη φυλετική ή εθνική καταγωγή τους ή τη θρησκεία τους.
Προέβλεπε επίσης την τιμωρία της σύστασης ή συμμετοχής σε οργανώσεις που επιδιώκουν οργανωμένη προπαγάνδα και γενικά δραστηριότητα που τείνει σε φυλετικές διακρίσεις. Επίσης την τιμωρία της έκφρασης ιδεών προσβλητικών κατά προσώπου, ή ομάδας προσώπων, μόνο και μόνο για τη φυλετική ή εθνική καταγωγή τους ή τη θρησκεία τους.

Ο νόμος του 2014 τροποποίησε τον νόμο του 1979, με το να προσθέσει στις προϋποθέσεις του αδικήματος της προτροπής σε φυλετικές διακρίσεις ένα "αν εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα", με το να αφαιρέσει από τις τιμωρούμενες πράξεις την έκφραση ιδεών προσβλητικών μόνο και μόνο για τη φυλετική καταγωγή ή τη θρησκεία προσώπου ή ομάδας προσώπων, με το να προβλέψει τιμωρίες για ρατσιστικές προτροπές κλπ μέσω διαδικτύου ή από κρατικούς λειτουργούς, και με το να προσθέσει στον νόμο την ποινικοποίηση της άρνησης των "αναγνωρισμένων" (από "διεθνή δικαστήρια" ή από την ελλ. βουλή) γενοκτονιών, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού.

Μπορεί να πει λοιπόν κανείς ότι ο νόμος του 2014, με το "αν" που πρόσθεσε και με την απάλειψη της έκφρασης προσβλητικών "ιδεών", άμβλυνε την τυπική "προστασία" κατά του ρατσισμού που παρείχε στα χαρτιά ο νόμος του 1979, και ότι εκτός από τις ιδιαίτερες ποινές σε σχέση με το διαδίκτυο και τους κρατικούς λειτουργούς, η "καινοτομία" του βρίσκεται στην ποινικοποίηση της "κακόβουλης άρνησης" των γενοκτονίων και των υπολοίπων που προβλέπει.

Τέλος, η άρνηση των γενοκτονιών, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας κλπ (αρχής γενομένης από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι) παραμένει προστατευόμενη στον βαθμό που αυτά δεν είναι "αναγνωρισμένα", αλλά για ακόμα μεγαλύτερη "ασφάλεια" ο Νομοθέτης ήδη από το 2013 έχει εξοπλίσει τον Ποινικό Κώδικα με το άρθρο 458Α που προβλέπει μέχρι 2 χρόνια φυλάκιση για όποιον "εκ προθέσεως" παραβιάζει τα διάφορα εμπάργκο ή άλλες κυρώσεις που επιβάλλει η ΕΕ "σε βάρος κρατών ή οντοτήτων ή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώπων": Το εμπάργκο λοιπόν, πχ, κατά του Ιράκ δεν αποτελεί αναγνωρισμένη γενοκτονία, η άρνησή του είναι "ελεύθερη", αλλά επίσης, εκ των υστέρων κάθε ανάλογο γενοκτονικό εμπάργκο που επιβάλλει η ΕΕ προστατεύεται και ποινικά από τις παραβιάσεις του.

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι,

Είναι γελοίο κι επικίνδυνο να διώκεται ποινικά η "γνώμη" (όχι το "γεγονός") ακόμα και η -καταχρηστικώς προβαλλόμενη ως τέτοια- (έμμεση-ύπουλη) προπαγάνδα. Ίσως ιδίως αυτή.

Το έγκλημα τιμωρείται στο επίπεδο πράξης & παράλειψης όχι όμως και η (ενδιάθετη & αναπόδεικτη) κακοπιστία.

Ακόμα και οι (μη ειδικώς προβλεπόμενες και τυποποιημένες σε ποινικό νομοθέτημα) προπαρασκευαστικές πράξεις εγκλήματος, παραμένουν ποινικά μη αξιόλογες.

Οφείλει όμως, στην περίπτωση αυτή η έννομη τάξη (έστω) να κρούσει (κάποιον) κώδωνα. Και να προετοιμασθεί για αναμέτρηση.

Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι φασίστες, πάντοτε κακόπιστοι, πάντοτε στέκουν στην γκρίζα αυτή ζώνη μεταξύ τυπικού-ουσιαστικού περιεχομένου εννοιών (in fraudem legis), ώστε να αναδιπλώνονται εύκολα και να λοιδορούν για "ασυνέπεια" τους αντιπάλους τους, όποια και να είναι η έκβαση μιας διένεξης, που οι ίδιοι προκάλεσαν. Φυσικά, όλα αυτά μέχρι να επικρατήσουν (μετά λύεται κάθε ασάφεια)...

Υπάρχουν ωστόσο, πολλοί τρόποι -μη ποινικοί- να απαξιωθεί (νόμιμα) η κακοπιστία.

Η έννομη τάξη, μπορεί να παραμερίσει την κακόπιστη συμπεριφορά, μη κολάζοντάς την ποινικά μεν, πλην όμως μη παρέχοντας σε αυτήν και έννομη προστασία στα πλαίσια νόμιμης δράσης των πολιτών (π.χ. άρση του status "δικαίωμα" που ασκείται καταχρηστικά και υποβιβασμός σε "συμφέρον" όπου θα κριθεί πλέον αν είναι και "έννομο" ώστε να επιτραπεί επίκληση & άσκηση), μη παρέχοντας δημόσιο βήμα σ' αυτήν (ώστε να μην διαδοθεί με δημόσια μέσα) και βέβαια μη επιδοκιμάζοντάς την δημόσια (ώστε να μην καταξιωθεί με δημόσια μέσα).

Είναι αξιοσημείωτο όμως ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε (μάλλον το αντίθετο) και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο από την δίωξη του Ρίχτερ (δουλειά του-και-δουλειά μας).

Η κρατούσα γνώμη τον θέλει και τον στηρίζει τον Ρίχτερ.

Θωμάς xxx