Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

31 Μαρτίου 2015

Δημόσιοι υπάλληλοι: μύθοι και πραγματικότητα (1)

Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή το σχόλιο που ανάρτησε η αναγνώστρια Μαίρη Καροφυλλάκη στο χτεσινό κείμενο. Εκτίμησα την σοβαρή διάθεση με την οποία γράφτηκε το εν λόγω σχόλιο αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι στενοχωρήθηκα γιατί από τις πρώτες κιόλας λέξεις ("Ας υποθέσουμε ότι το δημόσιο από την δεκαετία του 80 είχε κατά μέσο όρο 300.000 υπεράριθμους δημοσίους υπαλλήλους...") έβγαλα το συμπέρασμα ότι η σχολιογράφος είναι επηρεασμένη από τα ψεύδη τα οποία εξακοντίζουν κατά ριπάς τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, κάνοντάς μας πλύση εγκεφάλου. Σκέφτηκα, λοιπόν, να ξεκινήσω σήμερα μια προσέγγιση στο θέμα των υπεράριθμων, άχρηστων και τεμπέληδων δημοσίων υπαλλήλων, του υπερτροφικού κράτους κλπ, με τον τρόπο στον οποίο αρέσκεται αυτό το ιστολόγιο: με ψυχραιμία, υγιή σκέψη και πραγματικά στοιχεία.


Κατ' αρχάς, ας δούμε πόσοι είναι -επί τέλους!- οι δημόσιοι υπάλληλοι στον τόπο μας. Η πρώτη απογραφή που επιχείρησε ποτέ κυβέρνηση, έγινε το 2010 (επί ημερών Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο οικονομικών) και κατέδειξε περίπου 770.000 υπαλλήλους στον στενό δημόσιο τομέα, τα ΝΠΔΔ και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμού ("Απογραφή: στους 768.000 οι δημόσιοι υπάλληλοι", Τα Νέα, 30/7/2010). Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει: 625.738 μόνιμους, 53.833 συμβασιούχους αορίστου χρόνου και 59.156 συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (εποχικούς). Σημειωτέον ότι οι τελευταίοι απογράφηκαν έστω κι αν η σύμβασή τους έληγε μετά από λίγες μέρες.

Παρατήρηση: Στο πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων, κατά πάγια υπόδειξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  ΔΕΝ προσμετρώνται οι στρατιωτικοί. Επίσης, δεν προσμετρώνται υπάλληλοι ΔΕΚΟ, ΝΠΙΔ και δημοτικών επιχειρήσεων, οι οποίοι δεν θεωρούνται ως δημόσιοι. Αν υπολογίζαμε κι αυτούς, ίσως το συνολικό πλήθος των υπαλλήλων να άγγιζε το ένα εκατομμύριο. Επειδή, όμως, έτσι γίνεται σε όλες τις χώρες, ας μείνουμε στον αριθμό που έβγαλε η απογραφή ώστε να μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και όχι υποθέσεις.

Αυτά συνέβαιναν το καλοκαίρι τού 2010, πριν ξεκινήσουν το πογκρόμ κατά των δημοσίων υπαλλήλων και το μεγάλο κύμα πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Στις 10/4/2012, ο Δημήτρης Ρέππας ανακοίνωσε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήσαν 705.976, εκ των οποίων 295.000 εργάζονταν στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία (δύσκολα μπορείς να ισχυριστείς ότι στους δυο αυτούς τομείς περισσεύει προσωπικό). Τον Νοέμβριο του 2014, το υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης έδωσε στην δημοσιότητα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είχε μειωθεί σε 579.164 άτομα. Μάλιστα δε, τα ίδια στοιχεία πιστοποιούσαν ότι το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων μειωνόταν διαρκώς, μήνα με μήνα (Οκτώβριος: 580.669, Αύγουστος: 583.338, Ιούνιος: 589.841).

Δηλαδή, μέσα σε τέσσερα χρόνια μειώθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι αριθμητικά κατά 190.000 άτομα και σε ποσοστό 25% περίπου. Για να γίνει αυτό χρειάστηκε να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι και να κλείσουν ή να συγχωνευθούν εφορίες, σχολεία, δικαστήρια και πάσης φύσεως υπηρεσίες ενώ, παράλληλα, έμειναν ασυμπλήρωτα τα κενά που δημιουργούνται φυσιολογικά (κανονική συνταξιοδότηση, θάνατος, λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου, παραίτηση, απομάκρυνση λόγω διαφθοράς κλπ).

Έχοντας, λοιπόν, κατά νου αφ' ενός μεν τους αριθμούς που προαναφέραμε αφ' ετέρου δε το γεγονός ότι η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων έχει επιφέρει κατακόρυφη πτώση τού επιπέδου εξυπηρέτησης των πολιτών (π.χ. αν ένας κάτοικος των Κυθήρων θέλει να πάει στην εφορία για οποιαδήποτε δουλειά του, πρέπει να πεταχτεί ως τον Πειραιά, διότι η ΔΟΥ Κυθήρων έχει κλείσει και έχει συγχωνευθεί με τις πρώην Α' και Β' ΔΟΥ Πειραιώς!), είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι η υπόθεση της σχολιογράφου περί τριακοσίων χιλιάδων υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων είναι εκτός πάσης πραγματικότητος: δεν γίνεται να είναι υπεράριθμοι οι 300 στους 770 και ταυτόχρονα να παρατηρείται αρρυθμία και διάλυση με 580. Βέβαια, περί απλής υποθέσεως πρόκειται αλλά οι εξωπραγματικές υποθέσεις οδηγούν πάντοτε σε εξωφρενικά συμπεράσματα.


Εν πάση περιπτώσει, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι όσοι είναι. Πόσο κόστισαν, όμως; Μπορούμε όντως να τους κατατάξουμε (έστω, ένα μεγάλο τμήμα τους) μεταξύ εκείνων που "τα φάγανε" μαζί με τον Πάγκαλο; Ας δούμε μερικούς αριθμούς, όπως καταγράφονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς:

Το 1990, το κράτος κατέβαλε για μισθούς και συντάξεις το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη μείωσαν αυτό το ποσοστό στο 11%. Μέχρι το 2009, οι νεοδημοκρατικές κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή μείωσαν ακόμη περισσότερο το εν λόγω κονδύλι, φτάνοντάς το στο 9% του ΑΕΠ. Τα παραπάνω ποσοστά δείχνουν καθαρά ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι κόστιζαν όλο και λιγώτερο χρόνο με τον χρόνο αλλά γίνονται ακόμη γλαφυρώτερα αν συνυπολογίσουμε ότι η σχετική δαπάνη μοιράστηκε σε 600.000 άτομα περίπου (μισθωτοί και συνταξιούχοι του δημοσίου) το 1994 και σε 900.000 περίπου το 2008. Και για να το πω πιο λαϊκά: χρόνο με το χρόνο, οι δημόσιοι υπάλληλοι μοιράζονταν όλο και μικρότερο κομμάτι από την πίττα του παραγόμενου εθνικού πλούτου.

Κι επειδή μας αρέσουν οι συγκρίσεις, ας σημειώσουμε ότι το 2009, όταν εμείς διαθέταμε το 9% του ΑΕΠ για μισθούς και συντάξεις του δημοσίου, οι δανοί διέθεταν το 16,9% του ΑΕΠ τους, οι φινλανδοί το 13%, οι γάλλοι το 12,8% και οι σουηδοί το 15,1% (Εφημερίδα "Αντίχτυπος", 17/12/2010, σελ. 4). Αν επιμείνουμε ότι εμείς είμαστε υπεράριθμοι, σπάταλοι, υδροκέφαλοι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, τί θα πούμε για τους άλλους;


Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μπορεί οι δημόσιοι υπάλληλοι και να μειώνονταν και να φτώχαιναν χρόνο με τον χρόνο αλλά αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ότι δεν είναι πολλοί ακόμη και τώρα. Σωστή και καίρια παρατήρηση. Επειδή, όμως, μια σωστή και καίρια παρατήρηση απαιτεί ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη απάντηση, επιτρέψτε μου ένα διάλειμμα 24 ωρών και θα επανέλθω. Με αρκετό ΟΟΣΑ αυτή την φορά.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν μιλάμε για εργαζόμενους και εν προκειμένω για τους Δημόσιους υπαλλήλους οφείλουμε να σκεφτόμαστε ό,τι μιλάμε για ανθρώπινες υπάρξεις και όχι για άψυχες μονάδες μέτρησης που έπρεπε να μειωθούν πάραυτα για να λυθεί το πρόβλημα (ποιανού άραγε, της κοινωνίας ή το προσωπικό μας;). Θεωρούμε δίκαιη λύση ότι έχασαν την εργασία τους 200 χιλ. συνάνθρωποί μας (χειροτερεύοντας την ζωή άλλων τόσων τουλάχιστον προστατευόμενων μελών της οικογένειάς τους) αλλά χαρακτηρίζουμε τρελή, ανεδαφική και βεβαίως ανήθικη την πρόταση να δημευθούν κατά ένα ποσοστό οι περιουσίες των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των πολιτικών, των μεγαλοεργολάβων, των χρηματιστών ώστε να αποπληρώσουμε το χρέος που αυτοί κατά πρώτο και κύριο λόγο δημιούργησαν.
Πριν λοιπόν ρίξουμε ανθρώπινες ζωές στον Καιάδα θα έπρεπε (εμείς οι σκεπτόμενοι πολίτες) να απαιτήσουμε να ψάξουν για χρήματα εξυγίανσης των δημοσιονομικών της χώρας, εκεί που υπάρχουν με την σέσουλα. Στα χρηματοκιβώτια των εχόντων και κατεχόντων και να είμαστε βέβαιοι ότι έφθαναν και παραέφθαναν.
Πριν αρχίσουμε τα πογκρόμ κατά των δημοσίων υπαλλήλων, των φορτηγατζήδων, των ταξιτζήδων, των φαρμακοποιών, των…των… ων ουκ έστιν αριθμός.
nkst
Υ.Γ.1 Όσο για το μύθο της υπεραρίθμου του Δημόσιου Τομέα της χώρας μας υπάρχει μια μελέτη του 2005 δύο Αυστριακών (αν δεν με απατά η μνήμη μου) νεοφιλελεύθερων (The performance and ….of public sector in E.U.) η οποία καταρρίπτει πλήρως τα ισχυριζόμενα. Ο Θοδωρής μπορεί ίσως να την βρει και να παραθέσει αποκαλυπτικά στοιχεία.
Υ.Γ.2 Αγαπημένος τόπος διακοπών κάποτε υπήρξε για μένα η Ανάφη. Ένα νησάκι 300 ψυχών, μιάμιση ώρα με το καράβι της γραμμής από την Σαντορίνη, που δεκαπλασιαζόταν το καλοκαίρι με την άφιξη των τουριστών. Είχε λοιπόν (και έτσι έπρεπε να χει) υπαλλήλους στο ταχυδρομείο, υπαλλήλους στην ΑΤΕ (τότε ήταν δημόσια) , υπαλλήλους στον υποσταθμό της ΔΕΗ, αγροφύλακα, λιμενικούς, τμήμα χωροφυλακής, παπάδες, διθέσιο Δημοτικό, Γυμνάσιο (Λύκειο στην Σαντορίνη), αγροτικό Ιατρείο. Και βέβαια δεν είχε φύλακα αρχαιολογικών χώρων παρά τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, εφορία, και λοιπές υπηρεσίες. Τριάντα περίπου Δημοσίους υπαλλήλους. Στις χιλιάδες Ανάφες (μην ξεχνάμε και τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας) ανά την επικράτεια ποιοι απ’ όλους αυτούς κρίθηκαν αλήθεια περιττοί;

teddygr είπε...

Με πρόλαβες! Παρά ταύτα, οπωσδήποτε θα υπογραμμίσουμε την ιδιαιτερότητα της Ελλάδας με τα αναρίθμητα απομακρυσμένα και απομονωμένα σημεία σε όλη την επικράτειά της. Το σημερινό παράδειγμα με την ΔΟΥ των Κυθήρων είναι χαρακτηριστικό.

Όσο για την μελέτη που αναφέρεις, μάλλον εννοείς το "The Size and Performance of Public Sector Activities in Europe", αν και αυτό είναι μια εργασία τεσσάρων αυστριακών (του 2005), στην οποία επίσης θα αναφερθούμε. Αν εννοείς κάποια άλλη μελέτη, την οποία δεν έχω υπ' όψη μου, δεκτή κάθε περαιτέρω πληροφορία.

Ανώνυμος είπε...

Αυτήν ακριβώς την μελέτη εννοούσα την οποία βλέπω έχεις υπόψη σου.
Να ξέρεις ότι σε παρακολουθώ ανελλιπώς σχολιάζοντας σπάνια.
Καλό σου βράδυ.
nkst

Ευθύμης είπε...

Να σχολιάσω επίσης πως όπως θα έχεις διαπιστώσει οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές ξεκινάνε από το συμπέρασμα και όχι τυχαία. Με λίγα λόγια η κυρία που σχολίασες θέλει να πιστέψει πως εμείς τα φάγαμε (το πιο πιθανό να εξαιρεί τον εαυτό της) και δε θα μπορέσει εύκολα να απορρίψει αυτό το συμπέρασμα.
Π.χ. γιατί οι 700.000 δεν είναι πολλοί ή γιατί αν βάλουμε μέσα τους υπόλοιπους πάμε στο 1.000.000 αυτό δεν είναι πολλοί; (αλήθεια γίνονται τόσοι;) Επίσης γιατί τα χρήματα που έπαιρναν είναι λίγα ή, είναι αληθινά τα στατιστικά στοιχεία που αναφέρεις;
Θέλω να πω πως αν δε θέλεις να πιστέψεις ή να μη πιστέψεις κάτι συνεχώς θα βρίσκεις στοιχεία για να στηρίξεις το αρχικό συμπέρασμα.

Προσωπικά ασχολούμαι πιο πολύ με το πως σκέφτεται ο κόσμος παρά την ουσία των επιχειρημάτων.

Δημήτρης είπε...

Ένα επίσης βασικό πρόβλημα προσέγγισης, που πηγάζει εκ της προκατάληψης και της ακρισίας, είναι ότι ο δημόσιος υπάλληλος δεν είναι άνθρωπος που ζει ανάμεσά μας και συμμετέχει στην οικονομία, αγοράζει προϊόντα, πληρώνει άμεσους και έμμεσους φόσους κλπ αλλά είναι... σεντούκι. Άπαξ και του δώσεις λεφτά, πάνε εντελώς χαμένα (δεδομένου επίσης και ότι δεν δουλεύει ποτέ και είναι παντελώς άχρηστος σύμφωνα με τον άλλο μύθο). Δηλαδή χ δημόσιοι υπάλληλοι επί ψ μισθό, επί ω χρόνια, έχουμε χ*ψ*ω χρήματα που πήγαν χαμένα ("φαγώθηκαν") σε αυτά τα ω χρόνια. Αυτό μπορεί να επεκταθεί και στους ιδιωτικούς υπαλλήλους. Φυσικά είναι παραλογισμός, δεν έχει καμία λογική εκτός της κυρίαρχης διακαναλικής προπαγάνδας. Όλα όμως μπορούν να δικαιολογηθούν και να γίνουν αποδεκτά ως αλήθειες στη χώρα της μυθολογίας. Αρκεί ένας καλός παραμυθάς και το κατάλληλο ακροατήριο.

Ανώνυμος είπε...

Παρατηρώ μια μικρή ακροβασία: Το 1980 το ΑΕΠ ήταν 98,25 δις $, το 2004 239,7 και το 2009 329,8 δις $. Ετσι τα ποσοστά 14,1% 11% & 9% δαπάνης για μισθους και συντάξεις που αναφέρεις αντιστοιχουν σε 13,85, 26,36 & 29,68 δις $. Δε θα το ονόμαζα μείωση αυτο.
Πραγματι και άλλα ευρωπαικά κράτη έχουν υψηλό ποσοστό αντίστοιχης δαπάνης. Δεν τολμώ όμως να συγκρίνω το επίπεδο παρεχόμενων υπηρεσιών τους με τα δικά μας "καπετανάτα" του δημοσίου.

Nikos είπε...

Καλημέρα,
Συγχαρητήρια για την δουλειά σας και τις απόψεις οι οποίες με βρίσκουν στα περισσότερα σύμφωνο.
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με το σημερνό άρθρο σας για τους εξής λόγους:
Αναφέρεστε στο ποσοστό του ΑΕΠ που διαθέτουμε σε μισθούς και συντάξεις σε σχέση με άλλες χώρες όπως η Σουηδία. Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε εμπειρία από εφορίες, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλπ , η αγανάκτηση του ιδιωτικού τομέα απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους οφείλεται όχι τόσο στους μισθούς τους αλλά στο γεγονός ότι επι δεκαετίες αδιαφορούσαν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων να βοηθήσουν τους πολίτες. Δεν ειναι λίγες οι φορές που έβλεπες δεκάδες υπαλλήλους σε ένα γραφείο οι οποίοι να μην κάνουν απολύτως τίποτα και 2-3 να προσπαθούν να εξυπηρετήσουν ατελείωτες ουρές, πόσες φορές φάγατε 2 και 3 ώρες σε μια δημόσια υπηρεσία για αυτό και ο κόσμος έχει την εντύπωση ότοι μπορούμε να κάνουμε με λίγοτερους από τους μισους δημοσίους υπαλλήλους Είμαι σίγουρος ότι εαν το επίπεδο των υπηρεσιών ήταν στο επίπεδο της Σουηδίας όπως αναφέρατε σίγουρα η αντιμετώπιση του κόσμου απέναντι στον δημόσιο τομέα θα ήταν καλύτερη. Παράλληλα θα ήθελα να υπενθυμίσω την εκτεταμένη απάτη σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες (εφορία, πολεοδομία κλπ κλπ) η οποία ακόμα και σήμερα έχει μείνει ατιμώρητη.
Ευχαριστώ
Νίκος

Ευθύμης είπε...

Nikos αν το πρόβλημα είναι η ποιότητα προσπαθείς να βελτιώσεις την ποιότητα.

Η κυρίαρχη ιδεολογία που επέτρεψε την μνημονιακή πολιτική είναι πως ο ΔΥ κοστίζει. Η ανάλυση του teddy δείχνει πως το πρόβλημα δεν ήταν οικονομικό.
Επίσης όταν θέλεις να λύσεις ένα πρόβλημα εστιάζεις στο πρόβλημα. Δε μειώνεις το κόστος με αποτέλεσμα να ρίξεις ακόμα περισσότερο την ποιότητα.

Η προπαγάνδα βασίζεται στα αρχέγονα αισθήματα της μάζας. Ο Δημόσιος Υπάλληλος αντιπροσωπεύει το κακό. Οι κακές υπηρεσίες οφείλονται σε αυτόν και όχι στην κακή πολιτική. Άρα η λύση είναι η τιμωρία και όχι η βελτίωση των υπηρεσιών προς όφελος του πολίτη.

Όσο ο κόσμος λειτουργεί με το μίσος και όχι με τη λογική και την αγάπη δεν υπάρχει καμιά ελπίδα και καμιά ιδεολογία δε πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα.

Ανώνυμος είπε...

Αναφέρθηκε ότι:

200000 χιλ. χάσανε την εργασία τους. Προφανώς δεν την χάσανε όπως εγώ. Αυτοί που τη χάσανε μάλλον θα ξανα-προσληφθούν και μην πούμε για κάποιους όπως οι φύλακες σχολείων τη δουλειά κάνουνε γιατί θα καταλάβετε πόσο χαζοί είμαστε οι υπόλοιποι. Δεν την χάσανε λοιπόν απλά συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα.
Μακάρι να ήμουν και εγώ από αυτούς τους τυχερούς.
Οι μισθοί βεβαίως βεβαίως μοιώθηκαν σε πολλούς, αλλά η ξαδελφούλα μου στο υπουργείο οικονομικών έπερνε 25000 καθαρά με τα επιδόματα, με 5 χρόνια προυπηρεσία. Εγώ με 15 χρόνια και δεν τα έπερνα στο ιδιωτικό τομέα και όταν έφαγα το σούτ, από μεγάλη πολυεθνική, ζήλευα αυτούς που διώξανε από το δημόσιο.
Έχει δίκιο και ο φίλος που αναφέρει την δαπάνη σε σχέση με το ΑΕΠ.
Και να σκεφθελις ότι στα χρόνια μου, που μπορούσα να μπω στο δημόσιο, έλεγα όχι, δεν έχει χρήματα θα πάω να δουλέψω έξω από εκεί.
Όσον αφορά την αξιοκρατία μην τα πούμε, η γυναίκα μου μπήκε για 8 μήνες στα ΕΛΤΑ πριν 2 χρόνια προσωρινή και όλες του λυκείου, αυτή ήταν προσωρινή του οικονομικού, αλλά η μία είχε τον μπαμπά της ή άλλη το θείο της κλπ κλπ.


Ανώνυμος είπε...

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και τελευταία και στην Ελλάδα, πολλές υπηρεσίες "παρέχονται" (δηλ. πωλούνται) από ιδιωτικές εταιρίες.
Έτσι μία υπηρεσία έχει ελάχιστους υπαλλήλους, γιά να κάνουν τους διαγωνισμούς γιά τις εργολαβίες και να εποπτεύουν.
Δηλ. δήμος Πατρέων 10, 20, 30 οδοκαθαριστές, δήμος Αρβέρνης 1 επόπτης της εργολαβίας.
Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα 10, 20, 30 υπάλληλοι κάνουν τη δουλειά που κάνει ένας μόνο, στην εκείθεν των Άλπεων Γαλατία;

Ανίδεος

Ευθύμης είπε...

“200000 χιλ. χάσανε την εργασία τους. Προφανώς δεν την χάσανε όπως εγώ. Αυτοί που τη χάσανε μάλλον θα ξανα-προσληφθούν και μην πούμε για κάποιους όπως οι φύλακες σχολείων τη δουλειά κάνουνε γιατί θα καταλάβετε πόσο χαζοί είμαστε οι υπόλοιποι. Δεν την χάσανε λοιπόν απλά συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα.”

Ανώνυμε μεταπλάθεις την πραγματικότητα προκειμένου να αποδείξεις το αρχικό συμπέρασμα, πως φταίει δηλαδή γενικά το δημόσιο.
Οι υπάλληλοι που χάσανε τις θέσεις τους είναι σε μεγάλο βαθμό εποχιακοί που δεν ήταν μόνιμοι και οι οποίοι στην πράξη απολύθηκαν. Οι περισσότεροι από τους φύλακες χρειάζονται στα σχολεία. Αν κάποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιον άλλο. Προσωπικό όμως λείπει από τα σχολεία και αυτό είναι η ουσία.
Επειδή όμως το έχω παίξει πολλές φορές αυτό το παιχνίδι ξέρω πως για κάθε επιχείρημα και τεκμηρίωση που φέρνουμε θα έχεις ένα καινούργιο ερώτημα μόνο και μόνο για να υποστηρίξεις το αρχικό συμπέρασμα.
Επίσης είναι βασικό πως δεν κάνουμε ούτε διαγωνισμό αδικίας ούτε δυστυχίας. Το ότι γίνεται μια αδικία στην τάδε κατηγορία εργαζομένων δε σημαίνει πως θα διορθωθεί με το να αδικήσουμε μια άλλη. Μη πνίγουμε στο μίσος τη λογική.

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη παιδιά, αλλά μόλις είδα ην γελοιογραφία μειδίασα και σκέφθηκα ότι "η Τσέκου σίγουρα πηδήχτηκε για να μείνει στο δημόσιο", αν θυμάστε την ιστορία Ζαχόπουλου.

Ανώνυμος είπε...

Θοδωρή οι φιλελεύθεροι διαφωνούν και έχουν και επιχειρήματα
http://schrodingers-dragon.blogspot.com/2015/07/the-shanghai-taxi.html

Κωνσταντής

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ 2004 ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΕΙΤΑΝ ΜΟΝΟ 450000 ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΟΙ ΠΟΙΟ ΑΣΦΑΛΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ,ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕ 1ΕΚ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ,ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ 30Ε ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΗΣ ΕΡΤ ?ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΔΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

teddygr είπε...

@ Ανώνυμος 5/12/2016

Δηλαδή, τόση ώρα που ξόδεψες για να διαβάσεις το κείμενο πήγε χαμένη; Ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους είχες στο μυαλό σου, ένα εκατομμύριο έμειναν; Και δεν δουλεύει και τίποτα, ε; 'Ασε το ιστολόγιο και διάβασε Καθημερινή καλύτερα, να συμφωνήσεις με τον Πάσχο και τους άλλους που "ξέρουν"...