Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

9 Φεβρουαρίου 2015

Εφοπλιστές ή πειρατές; (3)

Τις προάλλες κάναμε λόγο για την Επιχείρηση Οδησσός, με την οποία η DEA, το 1999, έπιασε το πλοίο China Breeze. Η ονομασία της επιχείρησης δεν πάρθηκε τυχαία: αν και οι πλοιοκτήτες ήσαν έλληνες, τα μέλη τού πληρώματος ήσαν Ουκρανοί. Την ίδια εποχή εκτυλίσσεται μια άλλη ιστορία πειρατείας, πολύ πιο "όμορφη", με ένα άλλο πλοίο του Ηλία Κέλλη, το Kobe Queen I. Αυτή την ιστορία θα δούμε σήμερα, όπως την διηγείται ο Alan Spear, διευθυντής τής ασφαλιστικής εταιρείας Intercargo, στο άρθρο του "Cargo crimes investigation".

Τον Μάιο του 1999, λοιπόν, ενώ η Επιχείρηση Οδησσός βρισκόταν σε εξέλιξη, η πλοιοκτήτρια εταιρεία ναυλώνει το Kobe Queen I σε ένα κονσόρτσιουμ επιχειρηματιών από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, το οποίο θέλει να φορτώσει στην Κωνσταντινούπολη χημικά προϊόντα και επεξεργασμένο χάλυβα. Το φορτίο υπερβαίνει τους 15.000 τόννους και η αξία του ξεπερνά τα 5 εκατομμύρια δολλάρια. Τα χημικά προορίζονται για το Ντακάρ της Σενεγάλης και ο χάλυβας για τρία λιμάνια της Καραϊβικής.

Καθώς, όμως, εκδηλώνεται η Επιχείρηση Οδησσός, η πλοιοκτήτρια εταιρεία προλαβαίνει και μεταβιβάζει το Kobe Queen I σε μια εταιρεία-φάντασμα, η οποία φέρεται ως εδρεύουσα στην Οδησσό: την Babush Marine. Καπετάνιος του Kobe Queen I είναι ο ουκρανός Γιούρι Λιβκόβσκι, από τον οποίο φαινόταν ότι ο Κέλλης αγόρασε το China Breeze(!). Όταν ο Λιβκόβσκι μαθαίνει την περιπέτεια του China Breeze, αποφασίζει να φτάσει στο Ντακάρ αποφεύγοντας κάθε ανεφοδιασμό από ευρωπαϊκό λιμάνι. Εκεί ξεφορτώνει τα χημικά αλλά, αντί να κατευθυνθεί προς την Καραϊβική, προτιμά να κρύψει το πλοίο διακόσια μίλια δυτικώτερα, κάπου στο Πράσινο Ακρωτήρι. Είναι προφανές ότι η Babush δεν σκέφτεται να παραδώσει τον χάλυβα στους δικαιούχους.

Καθώς το Kobe Queen I εξαφανίζεται, αρχίζουν οι εξελίξεις να τρέχουν. Οι ασφαλιστικές εταιρείες καταγγέλλουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, πράκτορες και πιστωτές ψάχνονται και, γενικά, όποιος έχει σχέση με το πλοίο προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Μόνο μέσα στον Αύγουστο φτάνουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Babush πάνω από 12.000 e-mail(!!) αλλά κανείς δεν απαντά έστω σε ένα απ' αυτά. Όπως κανείς δεν απαντά στα αμέτρητα τηλεφωνήματα που γίνονται στα γραφεία της εταιρείας, κάτι που είναι λογικό αφού σύντομα αποδεικνύεται ότι τα γραφεία είναι άδεια. Τελικά, τον Οκτώβριο το πλοίο κηρύσσεται πειρατικό, η εύρεσή του προκηρύσσεται για 100.000 δολλάρια και αρχίζει η διεθνής αναζήτησή του.

Η προσοχή των διωκτών εστιάζεται στα τριτοκοσμικά λιμάνια της περιοχής. Πράγματι, στις 18 Νοεμβρίου η Lloyds εντοπίζει το Kobe Queen I στο Λάγκος, αφού ο Λιβκόβσκι έχει ζητήσει από τις νιγηριανές αρχές άδεια να ξεφορτώσει. Το ότι το πλοίο δεν έχει νόμιμα χαρτιά, δεν αποτελεί πρόβλημα για τον καπετάνιο. Με μερικά καλά μπαξίσια, όλα γίνονται.

Φαίνεται, όμως, ότι οι διώκτες του πλοίου κάτι δεν έκαναν καλά και ο Λιβκόβσκι καταλαβαίνει ότι του την έχουν στημένη. Έτσι, αντί να δέσει και να ξεφορτώσει, ανεφοδιάζεται αρόδο και αναχωρεί κρυφά. Η έρευνα αποκαλύπτει ότι, εκτός από καύσιμα και τρόφιμα, ο καπετάνιος προμηθεύθηκε και χάρτες της Νότιας Αφρικής, της Μαδαγασκάρης, της Μοζαμβίκης και του Περσικού Κόλπου. Είναι πλέον σαφές ότι το Kobe Queen I δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ στην Καραϊβική αλλά σκοπεύει να "σκοτώσει" το εμπόρευμά του κάπου στην Ασία.

Το παιχνίδι χοντραίνει και οι ενδιαφερόμενοι (ανάμεσά τους και οι συγγενείς του πληρώματος) ζητούν βοήθεια από την Ιντερπόλ, την DEA, το FBI, το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ, την γερμανική αστυνομία και την ουκρανική κυβέρνηση αλλά κανείς δεν δείχνει διατεθειμένος να βοηθήσει. Όσες έρευνες γίνονται, πέφτουν στο κενό: Babush δεν υπάρχει πουθενά, οι υποτιθέμενοι ιδιοκτήτες της είναι άφαντοι και οι έλληνες πρώην ιδιοκτήτες του πλοίου δεν έχουν ιδέα για το έγκλημα.

Τελευταία ελπίδα των διωκτών είναι να σπάσουν τα νεύρα του καπετάνιου και να προτιμήσει να "σκοτώσει" πλοίο και εμπόρευμα σε κάποιο παράνομο διαλυτήριο στις ακτές του Ινδικού. Πράγματι, την παραμονή των χριστουγέννων η ινδική ακτοφυλακή εντοπίζει ένα ύποπτο πλοίο, το Gloria Kopp, να πλέει 30 μίλια νότια του Μαδράς και επιχειρεί να το ελέγξει. Το πλήρωμα αντιστέκεται με χρήση όπλων αλλά σύντομα παραδίνεται. Ο έλεγχος αποκαλύπτει ότι το Gloria Kopp δεν είναι παρά το Kobe Queen I, το οποίο είχε αλλάξει όνομα εν πλω. Ο Λιβκόβσκι εντοπίζεται στην καμπίνα του, κρεμασμένος.

Από την Babush δεν συνελήφθη κανείς. Για την ακρίβεια, δεν βρέθηκε κανείς για να συλληφθεί. Το συμπέρασμα που βγήκε είναι ότι η Babush δεν ήταν παρά μια από τις δεκάδες εταιρείες-σφραγίδες τής ρωσικής μαφίας και των ουκρανικών παραφυάδων της. Μια ακόμη εταιρεία-αμορτισέρ, από τις αμέτρητες που υπάρχουν σε όλον τον κόσμο για να προστατεύουν τους μεγαλοσχήμονες εφοπλιστές-αφεντικά από τους ανεπιθύμητους κραδασμούς όταν κάτι πάει στραβά.

Θα συνεχίσουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: