Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

7 Μαΐου 2014

Ω! Μπένυ, Μπένυ... (3)

Όπως έχει αποδειχτεί κατ' επανάληψη, ο Βενιζέλος δεν ορρωδεί προ ουδενός (δεν κωλώνει πουθενά, όπως λέει ο λαός) προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που θέλει να εξυπηρετήσει. Όλα είναι θεμιτά γι' αυτόν, από μια άσχετη παράγραφο σε μια άσχετη τροποποίηση ενός άσχετου νόμου μέχρι ολόκληρο νόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τού "πελάτη". Κι αν πεις για τις υπουργικές αποφάσεις που εκδίδει παρά πάσαν έννοιαν νομιμότητος, εκεί είναι μανούλα. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η ιστορία με την Αλλατίνη στην Θεσσαλονίκη.

Αλλατίνη: Το εργοστάσιο στις αρχές τού 20ου αιώνα
Στο έκτασης 26.010 τ.μ. οικοδομικό τετράγωνο 130 τής συμπρωτεύουσας, βρίσκονται οι εγκαταστάσεις τής αλευροβιομηχανίας που ιδρύθηκε από την γαλλοϊσραηλιτική οικογένεια των Allatini. Στον χώρο δεσπόζει το ογκωδέστατο εργοστάσιο, το οποίο χτίστηκε το 1883, με σχέδιο του φημισμένου αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλλι, όπως και οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Κάποια στιγμή, στο διάβα των χρόνων, η βιομηχανία κληρονομήθηκε (ένα μέρος των μετοχών της) στον γνωστό πρύτανη του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα Στέφανο Μάνο.

Το 1991 βρίσκει τον Μάνο στην θέση τού υπουργού περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που τότε ο Μάνος βρίσκει την ευκαιρία και χαρακτηρίζει τις εγκαταστάσεις τής Αλλατίνη ως Ιστορικά Διατηρητέα Βιομηχανικά Μνημεία. Αμέσως μετά, οι ιδιοκτήτες (δηλαδή, ο Μάνος) εγείρουν διεκδικήσεις για μεταφορά συντελεστή δόμησης, όπως έχει δικαίωμα να κάνει όποιος κατέχει διατηρητέο ακίνητο. Με πρόσχημα το ότι στην περιοχή δεν προβλεπόταν οικοδομικός συντελεστής, το σχετικό προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε για την Αλλατίνη, όρισε ως συντελεστή το αυθαίρετο 4,2. Αυτό σήμαινε ότι οι ιδιοκτήτες τής Αλλατίνη αποκτούσαν δικαίωμα να χτίσουν 110.000 τετραγωνικά!

Φτάνουμε στο 2003, χρονιά που βρίσκει τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο υπουργείο πολιτισμού. Τον Απρίλιο, ο Βενιζέλος εκδίδει υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες αποχαρακτηρίζονται από Ιστορικά Διατηρητέα Βιομηχανικά Μνημεία η Αλλατίνη και η Φιξ (*). Έτσι, οι ιδιοκτήτες τής Αλλατίνη αποκτούν και πάλι την απόλυτη και δίχως καμμιά υποχρέωση νομή και χρήση του χώρου, με μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν: τώρα έχουν δικαίωμα να οικοδομήσουν 110.000 τετραγωνικά μέτρα. Το σκάνδαλο είναι τόσο καραμπινάτο ώστε το Ε' τμήμα τού Συμβουλίου Επικρατείας έκρινε το 2005 ότι οι αποχαρακτηρισμοί είναι παράνομοι. Μάλιστα δε, στήριξε την απόφασή του στο άρθρο 24 του συντάγματος και χαρακτήρισε τον συντελεστή 4,2 πέρα από κάθε έννοια ισότητας, μιας και στην περιοχή ο πραγματικός συντελεστής ήταν μόλις 2,2.


Την ίδια χρονιά, ο Βενιζέλος φροντίζει να τακτοποιήσει και "το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης", το γνωστό μας Mall. Το Mall δεν είναι άλλο παρά το Χωριό Τύπου των Ολυμπιακών Αγώνων τής Αθήνας. Αξίζει να πούμε δυο λόγια γι' αυτό το αμαρτωλό κτήριο:

Εν όψει των ολυμπιακών, το δημόσιο αναθέτει στην Lamda Development (εταιρεία συμφερόντων Λάτση) την κατασκευή κατοικιών τις οποίες θα νοίκιαζε ο "Αθήνα 2004" (όπου προήδρευε η Γιάννα Αγγελοπούλου) για να στεγάσει 1.600 ξένους δημοσιογράφους κατά την διάρκεια των αγώνων. Σε αντάλλαγμα, το κράτος θα φρόντιζε ώστε η Lamda να ανεγείρει ένα κτήριο 75.000 τ.μ. σε χώρο 43.000 τ.μ., ο οποίος ανήκε στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Παράλληλα, ο Λαλιώτης (τότε υπουργός ΠεΧωΔΕ) προωθεί τον Ν.2947/2001, ο οποίος αλλάζει την χρήση γης προς συμφέρον τής Lamda. Δυστυχώς γι' αυτόν, το Συμβούλιο Επικρατείας κρίνει τον νόμο αντισυνταγματικό με την 1528/2003 απόφασή του και εντέλλεται την διακοπή των εργασιών.

Μπροστά στο αδιέξοδο έρχεται να λάμψει το άστρο τού Ευάγγελου Βενιζέλου, για τον οποίο δεν υπάρχουν ούτε άλυτα προβλήματα ούτε νομικά κωλύματα. Ο Βενιζέλος στήνει ολόκληρο νόμο (3207/2003 "Ρύθμιση Θεμάτων Ολυμπιακής Προετοιμασίας και άλλες διατάξεις") και καταφέρνει να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο, τροποποιώντας μέσω του άρθρου 6 τα όσα προέβλεπε ο νόμος 2947 του Λαλιώτη: μειώνει τον συντελεστή δόμησης από 2 σε 1,9 αλλά επεκτείνει την χρήση γης και σε άλλο οικοδομικό τετράγωνο, επιτρέποντας έτσι το χτίσιμο 121.000 τετραγωνικών!

Πού έγκειται το μεγάλο κόλπο τού Βενιζέλου; Ο νόμος "περιέχει" την οικοδομική άδεια που χρειάζεται το Mall και επομένως δεν απαιτείται οποιαδήποτε υπουργική απόφαση για την εφαρμογή του. Έτσι, ο μέγας συνταγματολόγος δένει τα χέρια τής δικαιοσύνης: το Συμβούλιο Επικρατείας μπορεί να ακυρώσει κάθε υπουργική απόφαση (όπως και κάθε διοικητική πράξη) αλλά δεν έχει δικαίωμα να ακυρώσει νόμο. Κι αφού η άδεια του Mall περιέχεται στον νόμο, δεν μπορεί να ακυρωθεί. Ω! Μπένυ, Μπένυ...

Θα συνεχίσουμε με περισσότερες ομορφιές.


(*) Η περίπτωση Φιξ είναι πανομοιότυπη με την περίπτωση Αλλατίνη. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: