Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

6 Σεπτεμβρίου 2012

Χρεωκοπία (ποιά χρεωκοπία;) και δανειστές (ποιοί δανειστές;) - B'

[Με πρόλαβε ο φίλος Alone, με το σχόλιο που παρέθεσε στο χτεσινό σημείωμα, όπου δημοσίευσε ένα μεγάλο τμήμα από ένα παλιότερο κείμενο του ιστολογίου, δίχως να γνωρίζει ότι το συγκεκριμένο κείμενο ("Η ''απειλή'' τής χρεωκοπίας (γ)'") είναι δικό μου (*). Έτσι, αναγκάζομαι να αναπροσαρμόσω το κείμενο που είχα σκοπό να δημοσιεύσω σήμερα. Ας είναι...]


Κάναμε λόγο χτες για "δευτερογενείς αγορές". Στην καθημερινή γλώσσα, αυτό λέγεται "αγορά από δεύτερο χέρι" ή "αγορά μεταχειρισμένου", σαν να ψωνίζεις αυτοκίνητο από μάντρα, ας πούμε. Πώς δουλεύουν, όμως, οι "δευτερογενείς αγορές" με τα ομόλογα; Ρίξτε μια ματιά στο παράδειγμα του κειμένου που αναφέρεται στην παραπάνω εισαγωγή (ή διαβάστε το στα σχόλια του χτεσινού σημειώματος), είναι άκρως κατατοπιστικό. Θα καταλάβετε πώς γίνεται και τα ομόλογα του ελληνικού κράτους έφτασαν να "πωλούνται" στο 20% (ή και στο 15%) της ονομαστικής αξίας τους.

Ανατριχιάσατε; Περιμένετε και την συνέχεια!

Τώρα, πηγαίνετε να διαβάσετε το κείμενο "Το κοτσύφι", του περασμένου Μαΐου. Εκεί θα δείτε, λοιπόν, πώς το ελληνικό κράτος έσπευσε να χρησιμοποιήσει τα αποθεματικά των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ. - νοσοκομεία, πανεπιστήμια, επιμελητήρια κλπ) για να αγοράσει στην ονομαστική τους αξία ομόλογα που βρίσκονταν στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών πριν το κούρεμα!

Έδεσε το γλυκό; Όμορφα! Αλλά έχουμε και περαιτέρω συνέχεια!

Μεταξύ των διαφόρων σκιτζήδων και τσικιρικιτζήδων της αγοράς (σημ.: για όποιον δεν καταλαβαίνει την μόρτικια γλώσσα, μιλάω για αεριτζήδες και καιροσκόπους), οι οποίοι έτρεξαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με "κάτω τιμή" (στο 15% και στο 20% της αξίας τους, όπως προαναφέραμε) ήταν και η μεγάλη Ε.Κ.Τ., η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θα μου πείτε τώρα: "Τι λες,  βρε βλάκα; Η Ε.Κ.Τ. απαγορεύεται να αγοράζει κρατικά ομόλογα". Σωστά. Δηλαδή, σωστά εν μέρει. Η Ε.Κ.Τ. απαγορεύεται να πάρει μέρος στην δημοπρασία ομολόγων, την οποία διενεργεί κάποιο κράτος-μέλος της. Όμως, δεν απαγορεύεται να αγοράσει ό,τι γουστάρει από "δεύτερο χέρι", δηλαδή από τις "δευτερογενείς αγορές". Κατανοητό; Πάμε παρακάτω.

Αυτό που στην καθομιλουμένη αποκαλείται "κούρεμα", στο πιο "μορφωμένο" αποκαλείται Πι-Ες-Άι (PSI), το οποίο σημαίνει "Private Sector Involvement", παναπεί "Εμπλοκή Ιδιωτικού Τομέα". Με απλά λόγια, στο περίφημο "κούρεμα", για το οποίο τόσος και τόσος λόγος έγινε, συμμετέχει μόνο ο ιδιωτικός τομέας. Αν δεν το καταλάβατε, ας το κάνουμε πιο λιανά: στο "κούρεμα" συμμετέχουν μόνο τα ομόλογα που βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών. Το καταλάβαμε; Ωραία!

Προχωρούμε. Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, έληξαν ελληνικά ομόλογα περίπου 3,5 δισ ευρώ και επειδή εμείς είμαστε σοβαρό κράτος, είπαμε να τα πληρώσουμε. Πάει καλά; Έλα, όμως, που κάπου 90% αυτών των ομολόγων βρισκόταν στα συρτάρια τής Ε.Κ.Τ., η οποία τα είχε αγοράσει στην "δευτερογενή αγορά" για πενταροδεκάρες. Τί κανουμε με δαύτα; Μα, οι συμφωνίες είναι καθαρές: στο κούρεμα συμμετέχει μόνο ο ιδιωτικός τομέας και η Ε.Κ.Τ. δεν ανήκει σ' αυτόν. Οπότε; Χμμμ... Τί οπότε; Οπότε σκάμε και τα πληρώνουμε στην ονομαστική τους αξία!

Μείνατε με το στόμα ανοιχτό; Κλείστε το. Η ΕΚΤ ξόδεψε, ας πούμε, 600 εκατομμύρια για να αγοράσει  ελληνικά ομόλογα και στην λήξη τους εισέπραξε πάνω από 3 δισεκατομμυριάκια. Ζάχαρη! Δυόμιση δισ. κέρδη άκοπα, χέρι με χέρι που λένε. Αυτό είναι αλισβερίσι, όχι μαλακίες!

Και τώρα, το κερασάκι. Τί τα κάνει τα κέρδη της η Ε.Κ.Τ.; Μα, τι άλλο; Τα μοιράζει στους εταίρους της, στους μετόχους της. Και ποιοί είναι οι μέτοχοί της; Μα, ποιοί άλλοι; Οι χώρες τής ευρωζώνης. Στα ίσα; Όχι, ντε! Άλλοι έχουν βάλει περισσότερα κι άλλοι λιγώτερα, οπότε η μοιρασιά γίνεται αναλογικά. Σωστό και δίκαιο. Και ποια χώρα έχει βάλει τα περισσότερα; Για μαντέψτε.... Μπράβο, το βρήκατε! Η Γερμανία!

Κάπως έτσι, λοιπόν, τα λεφτά που αυτή η γαμημένη ελληνική κυβέρνηση κόβει από τους μισθούς, τις συντάξεις, το κοινωνικό κράτος κλπ καταλήγουν στις τσέπες εκείνων  που μας δείχνουν με το δάχτυλο τεντωμένο και μας κράζουν "χρωστάτε και πρέπει να πληρώσετε". Κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε αντί να τους ρωτήσουμε να μας πουν τί ακριβώς χρωστάμε και σε ποιούς ακριβώς τα χρωστάμε...



(*) Προφανώς, ο φίλος αναγνώστης βρήκε το συγκεκριμένο κείμενο αναδημοσιευμένο κάπου αλλού και δεν πρόσεξε ότι πρόκειται για αναδημοσίεσυη από τούτο το ιστολόγιο. Μηδέν πρόβλημα! Όπως βλέπετε στο κάτω μέρος της σελίδας, "Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν! Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν, άρα η αντιγραφή είναι ελεύθερη". Το γράφω, το λέω και το εννοώ: για την οποιαδήποτε αναδημοσίευση των κειμένων μου, εγώ χρωστάω χάρη στους αντιγραφείς που αναμεταδίδουν τις σκέψεις και τις απόψεις μου ενώ εκείνοι δεν έχουν καμμία απολύτως υποχρέωση απέναντί μου. Τελεία και παύλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: