Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

12 Ιανουαρίου 2011

Τσακίσαμε τις "αγορές"!

Α, όλα κι όλα, εμένα μ' αρέσει να είμαι δίκαιος. Μπορεί να μου γυρνάνε τ' άντερα οι ντεμέκ σοσιαλιστές που κυβερνούν τον τόπο αλλά θα τους συγχαίρω όποτε σημειώνουν επιτυχίες. Κι όταν λέω "επιτυχίες", εννοώ "μεγάλες επιτυχίες" σαν την χτεσινή.

Πρέπει να άνοιξαν σαμπάνιες εκεί στο υπουργείο οικονομικών. Είμαι σίγουρος ότι το χαμόγελο του Παπακωνσταντίνου έφτασε στ' αφτιά του. Εμ, πώς; Μικρό πράμα είναι να βρίσκεις δανεικά για 6 μήνες με επιτόκιο κάτω από 5%;

Αν μη τι άλλο, πιάσανε τόπο οι θυσίες του ελληνικού λαού. Τονώθηκε η εθνική μας περηφάνεια, βρε αδερφέ. Μπορεί να καταρρέουν τα πάντα στον τόπο αλλά χτες πιάσαμε τις "αγορές" από τον λαιμό και τις πατήσαμε κάτω. Τις τσακίσαμε. Όσο κι αν προσπάθησαν οι κερδοσκόποι, δεν κατάφεραν να μας κάνουν να πληρώσουμε πάνω από 4,90% για 6 μηνών δανεικά!

Ρε, δεν σοβαρευόμαστε λιγάκι, λέω ΄γω; Πόσο μαλάκες πρέπει να είμαστε για να μη καταλαβαίνουμε ότι ακολουθούμε αδιέξοδο δρόμο, όσο κι αν αγριεύουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και των εταίρων της; Άκου, πανηγύρια που το επιτόκιο δανεισμού μας έμεινε κάτω από το 5%! Ρε -γαμώ τις οικονομικές μου σπουδές μέσα!- πρέπει να βγάλουν τα πόδια μου φουσκάλες γυρνώντας τις τράπεζες για να βρω κάπου να καταθέσω τα λεφτά μου επί 6 μήνες με επιτόκιο πάνω από 3,20% και τούτοι πανηγυρίζουν για το 4,90; Ήμαρτον...

Αλήθεια, γιατί δεν μου έλεγε ο Παπακωνσταντίνου να μη πάω τα λεφτά μου στην τράπεζα με 3,20 αλλά να τα δώσω στο κράτος με 3,50; Κι εγώ θα έβγαινα κερδισμένος κι εκείνος θα γλίτωνε ένα κάρο τόκους. Πώς δεν το σκέφτηκε;

Προσέξατε μια σημαντική λεπτομέρεια στην χτεσινή δημοπρασία; Από το 1,95 δισ. που μάζεψε το κράτος, τα 2/3 τα πήραν....ποιοι; Για σκεφτείτε λίγο...Ναι, ναι... οι ελληνικές τράπεζες! Μαζέψανε τα δικά μου λεφτά με 3,20 και τα πούλησαν στο κράτος με 4,90. Ωραία μπίζνα, ε; Ένα ξεκούραστο 1,70% σε βάρος ενός κράτους που τις έχει προικίσει με 78 δισεκατομμύρια μέσα σε τρία χρόνια.

Άντε, βρε! Μερικές τέτοιες "επιτυχίες" χρειαζόμαστε ακόμη και θα βγούμε οριστικά από την κρίση!

Παραδέχομαι ότι κάτι δεν καταλαβαίνω στο όλο σκηνικό. Όποιος αναγνώστης μπορεί να μου εξηγήσει τι διάολο συμβαίνει, παρακαλείται να το κάνει σύντομα. Για να μη τρελλαθώ τελείως, δηλαδή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: