Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

18 Οκτωβρίου 2010

Συνειρμοί

Μόλις είδα την είδηση για την αστυνομία που έκοψε με ηλεκτροσιδεροπρίονο τα κάγκελα στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης για να χτυπήσει τους αρχαιοφύλακες, δεν μπόρεσα να μη θυμηθώ συνειρμικά ότι το ίδιο κόμμα ήταν στην εξουσία όταν πάλι η αστυνομία ξεφούσκωνε τα λάστιχα στα τρακτέρ των αγροτών.

Εύλογος ο συνειρμός; Δεν ξέρω. Αλλά δεν χρειαζόταν να πάω τόσο πίσω στο χρόνο για να καταλάβω ότι η πολιτική που εφαρμόζεται δεκαετίες τώρα είναι ίδια. Δεν χρειάζεται να δω την συμπεριφορά του αστυνόμου για να καταλάβω το ποιον του προϊσταμένου του. Μπορώ να δω κατ' ευθείαν τον προϊστάμενο, ο οποίος προχτές έκαψε δυο εργάτες στη χαλυβουργία κι αντίπροχτες ψέκασε με χημικά και τους μεταλλεργάτες.

Ποιοι προϊστάμενοι; Οι ίδιοι που -δήθεν- αγανακτούν για τη διαφθορά. Αυτοί που, για να είναι σφιχτή η διαπλοκή των ΔΕΚΟ με τα μονοπώλια, ενέταξαν οργανικά στις δικές τους ρεμούλες και ένα τμήμα της "εργατικής αριστοκρατίας", το οποίο δείχνουν σήμερα για να ενοχοποιήσουν το σύνολο της εργατικής τάξης, ώστε να νοιώθει ο εργάτης ντροπή όταν ζητάει αξιοπρέπεια και μεροκάματο. Αυτοί μτε, που ανακοίνωσαν κάτι μέσους μισθούς 60-70.000 ευρώ στον ΟΣΕ για να μας κάνουν να αγανακτήσουμε με τους σιδηροδρομικούς.

Είναι οι ίδιοι, που, φροντίζοντας για την πελατεία των επιχειρηματιών της υγείας, μόλις προχτές ανακοίνωσαν ότι γινόμαστε πλέον πελάτες του συστήματος υγείας και θα έχουμε δικαίωμα να αρρωσταίνουμε με...πλαφόν. Δηλαδή, να αρρωσταίνουμε τόσο όσο θα μας επιτρέπεται να κοστίζει η γιατρειά μας, με βάση ένα προκαθορισμένο από την κυβέρνηση ποσό. Κατάλαβες. κύριε; Αν αρρωστήσεις εντός των ορίων της ασπιρίνης, σώθηκες. Πάνω από εκεί δικαίωμα θα έχουν μόνο οι κατέχοντες.

Με κάτι τέτοια παραδείγματα να είναι πλέον καθημερινότητα, η αστική τάξη έχει κάθε λόγο να ελπίζει στο θαύμα. Και να το επικαλείται, με αφορμή τώρα τους μεταλλωρύχους της Χιλής. Μόνο που η πραγματική ζωή δεν είναι σαπουνόπερα. Είναι άλλο πράγμα το μεγαλείο της εργασίας των ανθρώπων κι άλλο η υποκρισία όσων ακόμα κι απ' την τραγωδία προσπαθούν να κερδίσουν για να στεριώσουν την εξουσία τους. Το σχόλιο αφορά και κάτι δημοσιογράφους, που έσπευσαν να θαυμάσουν πρόσωπα και πράγματα, ξεχνώντας ότι η ίδια τάξη, το ίδιο σύστημα που έθαψε εκεί μεταλλωρύχους, έκαψε εδώ χαλυβουργούς.

Κοίτα τι σκέφτηκα τώρα που είπα δημοσιογράφοι! Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει. Τι διάλεξε να προβάλει η εφημερίδα "Το Βήμα"; Την...καρτερικότητα! Να υπομένεις, δηλαδή, τα πάθη σου. Να μην εξεγείρεσαι με αυτόν που σε έστειλε στα τάρταρα. Το διανθίζει με ολίγον από αλληλεγγύη, όχι με το ταξικό περιεχόμενο της έννοιας, αλλά με όρους αστικής φιλανθρωπίας. Μόνο που για τον εργάτη τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης δεν είναι ένα πηγάδι από το οποίο θα βγει σαν να μη συνέβη τίποτα. Είναι η ίδια η κόλαση και για πολλούς προδιαγεγραμμένος θάνατος. Καμμιά καρτερικότητα, λοιπόν! Αντιθέτως, διεκδίκηση εδώ και τώρα όσων μας αντιστοιχούν! Κι όπως αυτός, που είναι θαμμένος στη γη, με νύχια και δόντια θα παλέψει για να βγει, έτσι και η εργατική τάξη, πρέπει να κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να αποτινάξει από πάνω της το βουνό της εκμετάλλευσης.

Να μην αφήσω παραπονεμένη, όμως, την "Καθημερινή", η οποία βρίσκει "εξαιρετικά θετικό" το γεγονός της μέχρι τώρα συναίνεσης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Έτσι, λέει, μαζί να προχωρήσετε. Πράγματι μαζί πρέπει να πάνε. Τέτοια επίθεση που ετοιμάζουν χρειάζεται συγκέντρωση πυρών. Αλλά το ίδιο πρέπει να κάνουν και τα λαϊκά στρώματα. Να συγκεντρώσουν τα πυρά τους σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στους στυλοβάτες τους.

Είπα "στυλοβάτες" και το μυαλό μου πέταξε στους "αντάρτες" υποψήφιους. Μάγκες, το κόλπο είναι πια ξεφωνημένο. Η μεταγραφή Φασούλα στο ψηφοδέλτιο Δημαρά μαζί με τους ανάλογους της Μπακογιάννη δείχνει πως έχουν στήσει δίχτυ για μεγάλα ψάρια. Ας αποδείξει ο λαός πως δεν είναι ψάρι. Ψάρι είναι αυτός που δεν καταλαβαίνει τον εμπαιγμό, όταν το άρθρο, στην "Ελευθεροτυπία" λέει ότι "τα μέτρα άργησαν". Δηλαδή, είναι καλά αλλά ήρθαν καθυστερημένα. Ποια μέτρα είναι καλά; Και για ποιους είναι καλά, γαμώ το κερατό μου μέσα;

Συνειρμοί. Συνειρμοί επί συνειρμών. Κι όλοι με γεμίζουν θυμό...

Δεν υπάρχουν σχόλια: