Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

16 Ιουλίου 2010

Η υπευθυνότητα του κωλοδάχτυλου

Πώς το είπε αυτό το ωραίο ο πρωθυπουργός μας, απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους; Να μη χρησιμοποιούν -λέει- τον όρο "λιτότητα" και αντ' αυτού να προτιμούν τον όρο "υπευθυνότητα". Άλατις ο Γιώργος! Τους ρούμπωσε όλους όσους τον κοροϊδεύουν πως τάχα δεν μιλάει σωστά ελληνικά!

Σήκω Αντρέα για να δεις το παιδί της "Αλλαγής". Άξιος συνεχιστής του μπαμπά του ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς. Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, ο πρώτος διδάξας! Ιδού μερικά μόνο δείγματα των "γλωσσικών μεταρρυθμίσεών" του:

  • Η "αντιδημοκρατική" ενισχυμένη αναλογική καταργήθηκε μόλις πρωτόρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Την θέση της πήρε ένα "σύστημα απλής αναλογικής". Άλλο αν ετούτο μας βγήκε πιο ενισχυμένο από το ενισχυμένο.
  • "Μόλις πρωτόρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ" είπα; Συγγνώμη, λάθος. Ως γνωστόν (το γράφει κι η ιστορία, άλλωστε!) το σύνθημα ήταν άλλο: "Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία".
  • Όλοι θυμόμαστε πώς ταλαιπωρούνταν τα παιδιά με τις πανελλήνιες εξετάσεις. Λογικό ήταν να τις καταργήσει αμέσως ο Αντρέας. Την θέση τους πήραν οι πανελλαδικές εξετάσεις.
  • Ο Αντρέας δεν έκανε ποτέ ανασχηματισμό στις κυβερνήσεις του. Ανασχηματισμούς έκαναν οι κυβερνήσεις της δεξιάς. Ο Αντρέας έκανε αναδομήσεις.
  • Ο Αντρέας δεν έκανε ποτέ ολιγομελείς κυβερνήσεις. Όταν το κυβερνητικό έργο κόλλαγε, του έδινε νέα ώθηση διορίζοντας 1-2 υφυπουργούς παραπάνω. Κατάφερνε να δημιουργεί "πιο ευέλικτα σχήματα" αβγαταίνοντας τους υπουργούς.
  • Στα χρόνια του καραμανλισμού, οι εργαζόμενοι έβγαιναν τουλάχιστον 2 φορές τον χρόνο στους δρόμους, διεκδικώντας αυξήσεις. Ο Αντρέας άλλαξε ΚΑΙ αυτό το "έθιμο" (με την σύμφωνη γνώμη, βέβαια, των πασοκοκρατούμενων συνδικάτων) θεσπίζοντας την Α.Τ.Α. (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή). Βέβαια, το θέμα ήταν να μπαίνει η Α.Τ.Α. στους μισθούς ανά τετράμηνο (πράγμα που συχνά δεν γινόταν) και να μη μπαίνει κουτσουρεμένη (πράγμα που πάντοτε γινόταν). Πάντως, ο Αντρέας ποτέ δεν κατάργησε την ΑΤΑ. Απλώς την...ετεροχρόνιζε (παναπεί, πάγωνε και δυο χρόνια τους μισθούς).
  • Με το ΠΑΣΟΚ απαλλαχτήκαμε από την "ξενόδουλη εξωτερική πολιτική της δεξιάς" και απολαύσαμε "μια Ελλάδα που ανήκει στους έλληνες, εθνικά περήφανη και κοινωνικά δίκαιη". Προέκταση αυτής της "εθνικής περηφάνειας" ήταν -φυσικά- και το "ευχαριστώ τους αμερικάνους" του Σημίτη, λίγα χρόνια αργότερα.
  • Ο γίγαντας Αντρέας ήταν μεν εχθρός του καπιταλισμού αλλά δεν μπορούσε να χωρέσει στα ετοιματζίδικα κοστούμια του  υπαρκτού σοσιαλισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Ο Αντρέας, τιμώντας τα όνειρα των ψηφοφόρων του 1981, έβγαλε την Ελλάδα από τον καπιταλιστικό λαβύρινθο και την οδήγησε στον δικό του δρόμο: στον "τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό". Αυτός είναι ο δρόμος που μας δείχνει κι ο Γιώργος με το δίλημμα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα". Με άλλα λόγια: τριτοδρομικοί ή τριτοκοσμικοί; Απ' την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω;
Θα ήταν ημιτελές το σημερινό μου σχόλιο αν δεν ανέφερα ένα ακόμη κοινό σημείο Ανδρέα-Γιώργου: την συγκίνηση. Ο μακαρίτης ήταν μονίμως συγκινημένος από τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου. Ο γιος του είναι πάντοτε συγκινημένος από την θέρμη με την οποία ο λαός υποδέχεται τα ασφυκτικά μέτρα "υπευθυνότητας". Φαίνεται πως οι αγανακτισμένοι πολίτες αποτελούν ελαχιστοτάτη μειοψηφία αφού ούτε ο πατέρας ούτε ο γιος έπεσαν ποτέ πάνω σε έναν -έστω- απ' αυτούς.

Τελειώνω με μια απορία. Οι λέξεις "μαρκούτσι", "κωλοδάχτυλο", "ματζαφλάρι" κλπ είναι αποδεκτοί για να χαρακτηρίσω αυτό που κάνει τις αιμορροΐδες μου να υποφέρουν ή υπάρχει κάποιος άλλος, πιο δόκιμος και λιγότερο κακόηχος όρος; Πάντως, όπως και να το κάνουμε, αυτό το πράγμα "υπευθυνότητα" δεν το λες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: